Het moeras van het CDA

Het zijn net bijbelse plagen die het CDA treffen, schrijft het Finaincieele Dagblad in een analyse van de crisis van Verhagens partij (niet online). De partij gehalveerd in de verkiezingen, verloor haar leider, moet een omgangsvorm vinden voor een omstreden rivaal en mist een inhoudelijk kompas. Verhagen is voor sommige de hoop in bange dagen. Critici verwijten hem dat hij opgesloten zit in zijn eigen gelijk, omringd door vertrouwelingen.

In het kamp-Verhagen heerst de heilige overtuiging dat regeren de enige uitweg is uit het moeras. Volgens sceptici rest de huidige fractie in de Tweede Kamer inderdaad weinig anders. Want met het vertrek van Ab Klink is de laatste CDA’er verdwenen bij wie het gedachtegoed van de partij diep geworteld is. Piet Hein Donner kan in die omissie voorzien. Ernst Hirsch Ballin wordt dezelfde rol toegedicht. Maar die is te zeer gebrouilleerd geraakt met Verhagen, zeggen ingewijden. Dat er naar de inhoud moet worden gekeken, beaamt iedereen. Sociaal-economisch is het CDA naar rechts opgeschoven. In bezuinigingsdrift doet de partij niet onder voor de VVD. Het thema is dominant.

Een immaterieel onderwerp, het belang van het gezin, werd haar in de verkiezingen uit handen geslagen door de buitenechtelijke affaire van spindoctor Jack de Vries. De confrontatie met de PVV ging de partij uit de weg. En over de relatie met de islam is nooit een inhoudelijk debat gevoerd. Al was het maar omdat het CDA in belijdende moslims een groeimarkt zag En zo tobt de partij zich een weg naar de afgrond.