‘Als een baby leefde, moest ik het ruggetje breken’
In een rechtszaak in Philadelphia tegen de eigenaar en medewerkers van een abortuskliniek komen zeer akelige verhalen boven water. In de illegale kliniek kon je terecht ook als je zwangerschap al over de 20 weken was. De grens lag op 24 weken.
Soms leefde een kindje daardoor nog/al als het werd geaborteerd. Lynda Williams (42): "Mijn opdracht was om het ruggetje te breken als een baby nog leefde." Williams zegt dat ze het maar een keer heeft gedaan, omdat ze het niet kon.
Zij en negen andere ex-werknemers hebben belastende getuigenissen afgelegd over wat zich afspeelde in de kliniek
De directeur/eigenaar was Dr. Kermit Gosnell, een 72-jarige arts. Hem wordt zevenvoudige moord ten laste gelegd, en de dood van een vrouw die tijdens een behandeling bezweek aan teveel narcose.
De rechtszaak baart in de VS veel opzien. En de akelige details zijn koren op de molen van de grote groep Amerikanen die tegen iedere vorm van abortus zijn.
Bron(nen): Daily Mail
Roe vs. Wade uit begin jaren ’70 zorgde ervoor dat twee decennia later de jeugdcriminaliteit in de V.S. spectaculair daalde. Tienermoeders en ook andere moeders die eigenlijk helemaal niet in staat waren om een kind op te voeden, hadden ineens de keuze om dat niet te hoeven doen als ze zwanger bleken te zijn. Opvoeding speelt dus een bijzonder grote rol inzake jeugdcriminaliteit en -overlast. Als je daar niet toe in staat bent, is het voor zowel de moeder als de maatschappij belangrijk dat je de keuze hebt om te aborteren.
Waar de grens moet liggen is al heel lang een voorwerp van discussie. Evangelisten menen dat de zaadlozing zelf al het begin van leven is. Daarom hangen sommigen ook een onaneerverbod aan. Als je jezelf bevredigt komen er immers (bij de man) zaadcellen vrij, en dat is verspilling van leven. Dat gaat mij toch wel veel te ver. Maar ruggen moeten breken om te aborteren is natuurlijk het andere uiterste en ook onacceptabel. Ergens bestaat een middenweg. Ik ben zelf in ieder geval niet tegen abortus, vooral vanwege de criminele factor die ongewilde zwangerschappen vaak met zich meebrengen.
Een persoonlijk standpunt dat geen tegenspraak lijkt te dulden.
(in antwoord op Genuine_Defector)“Ergens” bestaat een middenweg”…: en daarmee schuivende en vage grenzen. Er moet een duidelijke grens gesteld worden en weerstand geboden tegen elke poging die erop gericht is grenzen altijd maar verder op te rekken.
Zeg ik dat dan? Dat grenzen moeten worden opgerekt? U legt mij woorden in de mond die ik niet heb gebezigd. Maar goed, u noemt mij ook een provocateur, dus heel erg serieus neem ik uw gezeur verder niet.
Ik zeg juist dat er ergens een grens moet zijn, maar dat die niet ligt bij beide extremen die ik noem. Maar wie ben ik om die grens te bepalen? Ik ben geen arts of anderszins een specialist die daarop een goed antwoord weet. U wel? Ik vermoed van niet. Het heeft te maken met de meest essentiële zaken in het leven; bewustzijn, gevoel, pijn. Wanneer voelt een embryo iets? Wanneer ontstaat het recht op leven? Ik weet het niet. En u ook niet, anders had u niet zo kortzichtig gereageerd.
Wat ik wel weet is dat ongewenste zwangerschappen tot bijzonder veel ellende leiden bij zowel de moeder als de maatschappij. En in die gevallen is het beter om de zwangerschap af te breken.
(in antwoord op John)Ik constateer dat u vaststelt dat er “ergens” een grens moet zijn, maar u benoemt die grens niet. Een niet benoemde grens wordt per definitie overschreden, dat is een feit. Iedereen zoekt naar believen zijn eigen grens, dat is het gevolg zolang alleen de extremen als onwenselijk worden benoemd. U reikt daarvoor geen oplossing aan.
(in antwoord op Genuine_Defector)Dat stel ik vast, dat is geen woorden in de mond leggen alleen een conclusie na u goed te hebben gelezen.
Dat is gezeur? Dat mag u vinden. Maar u zegt in bescheidenheid dat u geen arts of specialist bent. U noemt mij “kortzichtig”. Mag ik u dan een “echte gelijkhebber” vinden die op elk terrein de autoriteit uithangt? Dan zitten wij samen ook weer “ergens in het midden”.
Wat uw twijfel over gevoelssensaties van een embryo betreft, kan ik u zeggen dat vanaf wanneer het embryo een ongeboren kind is geworden dit zeker aanwezig is. Bij late abortussen, waarover het in het artikel ging is de skeletstructuur al in aanleg en de ruggengraat (de hoofdader van het zenuwstelsel) aanwezig. Op ethische gronden ben ik overtuigd dat dit de benoembare “grens” zou moeten zijn in een beschaafde maatschappij die zich met meer dan alleen geldverdienen bezighoudt.
Een grens die niet benoemd wordt, kun je volgens mij überhaupt niet overschrijden. Er is dan immers geen grens gesteld, dus je kunt er ook niet overheen gaan. Maar u heeft het over een feit, dus het moet dan wel waar zijn. Heeft u dan ook bronnen die dat bevestigen? Dat is namelijk wel zo netjes als het over feiten gaat. Die term wordt al te vaak lichtzinnig opgevat.
En dat ik de autoriteit uithang is natuurlijk grote nonsens. Of moet ik bij alles wat ik neerschrijf toevoegen dat het mijn mening is die ik verkondig, of dat ik dat zo vind? Dat maakt het allemaal nodeloos ingewikkeld. Alle commentaren hier (en ook elders op het internet) zijn nagenoeg allemaal meningen en hebben niets met autoriteit te maken. Dat u dat zo interpreteert, daar kan ik verder weinig aan doen. En om eerlijk te zijn, kan dat me ook helemaal niets schelen. U noemt mij immers een internettrol. En het laatste wat ik doe of wil, is mensen de kast op jagen alleen maar om te provoceren. Ik ga alleen niet ongewapend het internet op en heb altijd gefundeerde argumenten klaarliggen mocht iemand het met me oneens zijn. Een provocateur doet dat niet. Ik heb inderdaad op bepaalde gebieden onorthodoxe meningen die vaker wel dan niet afwijken van de standaardmening. Geloof me, daar ben ik mij terdege van bewust. Maar volgens mij, en ik heb het zojuist nog even nagekeken, leven we in een vrij land waar vrijheid van meningsuiting geldt, en zolang ik niet oproep tot geweld, discrimineer of aanzet tot haat mag ik zeggen wat ik wil. Dat u het er niet mee eens bent, is vervolgens uw goed recht. Hel, u mag me ook gewoon voor provocateur uitmaken. Dat is uw goed recht, in die zin dat het wel onderbouwd moet worden. Anders krijg je te maken met laster of smaad. Het is in ieder geval goedkoop, ongefundeerd en uitermate kortzichtig. Mij doet het verder niets. Ik ben het inmiddels wel gewend om voor rotte vis uitgemaakt te worden. Dat hoort nu eenmaal bij afwijkende meningen. “Provocateur” behoort dan nog tot de nettere termen die ik regelmatig naar mijn hoofd geslingerd krijg. Landverrader is er ook zo eentje. Blijkbaar kunnen velen, waaronder u, een afwijkende mening toch niet zo waarderen in dit vrije land.
(in antwoord op John)bedoel je nou : criminelen kun je beter dood maken voordat ze geboren zijn…..
(in antwoord op Genuine_Defector)eng…..
“En de akelige details zijn koren op de molen van de grote groep Amerikanen die tegen iedere vorm van abortus zijn.” Doordat abortus illegaal is, ontstaan deze praktijken, dus moet abortus illegaal blijven? Uiteraard moeten babies en moeders niet doodgaan door ondeugdelijke medische praktijken, maar hier is overduidelijk dat de illegaliteit de misdaad heeft veroorzaakt. Als moeders tijdig bij een legale kliniek terecht kunnen, verdwijnen bovenstaande praktijken toch vanzelf?!
Ook de hypocritische manier waarop met “ongewenste zwangerschap” wordt omgegaan ligt gedeeltelijk ten grondslag aan de illegale abortuspraktijk. Een menselijker maatschappij en gezondere verhouding t.a.v. seksualiteit zou A: veel ongewenste zwangerschap voorkomen. B: in geval van ongewenste zwangerschap niet tot abortus als enige oplossing dwingen.
(in antwoord op Julia)Amerika is een heel gespleten maatschappij waar zeer orthodoxe godsdiensten sterke invloed hebben op mores en wetgeving, naast een materialistische werkelijkheid waarin “alles mogelijk is wat god verbood”.
ja pas op, tot 20 weken is het legaal, wil je het daarna, dan wordt het illegaal. dat lijkt hier aan de orde. die 20 weken is volgens mij niet helemaal arbitrair gekozen. volgens mij is een foetus dan niet in staat zelfstandig te leven.
(in antwoord op Julia)