Hoe word je 100?

Als ze ‘s ochtends opstaat doet ze een uur lang yoga. Vervolgens gaat ze de deur uit voor een wandeling van een half uur, vóór het ontbijt. Dat bestaat uit een glas vers sinaasappelsap, havermoutpap, een banaan en zwarte koffie. De rest van de ochtend besteedt Esther Tuttle aan corresponderen met haar 11 kleinkinderen, 21 achterkleinkinderen en een achter-achterkleinkind. Ze luncht met soep of kliekjes van de vorige avond, een sneetje roggebrood en fruit. Na haar middagdutje gaat ze weer wandelen en doet ze boodschappen. Voordat ze gaat koken neemt ze een cocktail. Als ze thuisblijft kijkt ze naar een ‘goede film’ op de TV of leest ze. Edith Tuttle wordt volgend jaar 100.

Omdat er steeds meer Amerikanen de leeftijd van een eeuw bereiken (van 38.300 in 1990 naar 96.548 in 2009), ging The New York Times op bezoek bij een aantal krasse 'centenarians', zoals Esther in Manhattan. Wat is haar geheim? Zijn het de genen? Dat is niet te zeggen, want haar ouders stierven toen ze 42 en 50 jaar waren. Wel werd haar tweelingzus 96. Maar onderzoeken wijzen uit dat een hoge levensverwachting slechts 20 tot 30 procent genetisch bepaald is. Nee, Esthers verklaring luidt dan ook: werken, vrolijk zijn en vooral leuke dingen doen. Maar nog meer spelen de drie v’s een rol: vastberadenheid, vindingrijkheid en veerkracht. Gedurende haar leven heeft ze tal van ontberingen geleden, maar ze stapte vrolijk over alle obstakels heen. Bovendien hield ze zich, naast het opvoeden van drie kinderen, altijd aan gezond eten, hard werken, regelmatig lichaamsbeweging en vrijwilligerswerk. Net als de andere zeven 100-jarigen die de krant heeft geportretteerd, is Esther een extravert type met veel vrienden, een gezonde dosis zelfwaardering en een sterke band met de familie en de samenleving. Ze blijft ook gewoon naar het theater en de opera gaan. Tot haar spijt moest ze onlangs haar levenslange passie, paardrijden, opgeven.

Bron(nen): The New York Times