Waarom zijn we eigenlijk (soms) aardig tegen elkaar?

Als je weer eens, bijvoorbeeld vanwege de vakantie, tijd hebt doorgebracht te midden van asociale hufters - en daarvan zijn er eigenlijk opmerkelijk veel - vraag je je af: waarom zijn sommige, veel mensen eigenlijk aardig tegen elkaar? Waarom telt alleen Nederland al 5 miljoen vrijwilligers, die van alles doen, van branden blussen tot invalide in hun wagentjes voortduwen. Jamil Zaki heef zich gespecialiseerd in de evolutionaire achtergrond van empathie. Hij komt met twee bepalende factoren. Allereerst een die met ons voortbestaan van doen hebben. In een bos houden we het in ons eentje geen dag uit: we moeten het als soort hebben van samenwerking. En soms is dat geven en soms nemen. Wie alleen neemt loopt het risico nooit te krijgen en dat kan slecht aflopen. Een behoorlijke reputatie als mens die zorgzaam is helpt als we zorgen hebben. En onderzoek toont aan dat veel mensen hechten aan zo'n reputatie (misschien dat daarom veel mensen zo tekeer gaan als ze in een vreemde omgeving zijn...) Maar er is ook iets genetisch aan altruïsme. Kinderen van 18 maanden delen al speelgoed met elkaar en lijken het basale idee van geven en nemen al te snappen. Dus het is niet alleen de angst voor onze reputatie die ons hulpvaardig en sociaal maakt, maar ook onze genetische codering. Maar kennelijk zijn er krachten die bij veel mensen heenbreekt door zowel de codering en het verlangen naar een goede reputatie.

Bron(nen): Psychology Today