Het moment waarop je je grote liefde tegen het lijf loopt, lijkt zo romantisch. Maar eigenlijk is het niet meer dan een optelsom van een aantal praktische zaken: bevind je partner zich in dezelfde omgeving, lijkt hij of zij cultureel gezien op je en kan je geliefde op de goedkeuring van je vader rekenen. Kortom, soort zoekt soort, schrijft sociologe Ellen Verbakel in de Volkskrant.
“Om te beginnen moet je iemand tegenkomen. Zaken als werk, school of de plaatsen die je in je vrije tijd bezoekt bepalen jouw potentiële partnerpoel. We laten ons vervolgens leiden door diverse voorkeuren. Is er sprake van enige status, dan vergroot dat de aantrekkingskracht. Op cultureel gebied zoeken we vooral een gelijkgestemde, iemand met dezelfde normen en waarden, want daarmee zit je nu eenmaal sneller op één lijn.”
“Dan zijn er nog ouders, familie en vrienden,” vervolgt ze. “Romeo en Julia lijkt misschien romantisch, in de praktijk kiezen we toch liever een partner die we mee naar huis kunnen nemen. Soort zoekt soort, kortom. Niet alleen vanwege de voorkeur voor iemand die hetzelfde over het leven en de wereld denkt, maar ook door de kleine vijver waarin we rondgaan.”
“Gelukkig is dit principe ook een van de troeven die voor het succes van een relatie kan zorgen. Partners die minder op elkaar lijken gaan vaker uit elkaar,” concludeert Verbakel.
