Pleidooi voor meer scheidingen

'As je je niet goed voelt met die ander, als je liever alleen bent dan met hem/haar, als je niet met elkaar kunt opschieten, als je echt alleen maar kwaad spreekt over je relatie: hou er dan mee op."

De schrijver Thomas Meyer baart in Duitsland en Zwitserland opzien met een bestseller waarin hij pleit voor meer scheidingen. Teveel mensen blijven volgens hem in een relatie waarmee ze niets opschieten en intussen gaat hun leven, hun enige leven, voorbij. "Het probleem is: het is vaak onduidelijk. Het is niet elke dag horror. Het is vaak 50/50. Er is een goede week, een neutrale week, een rampzalige week. Je bent wel toegewijd aan elkaar; dat maakt het allemaal zo moeilijk. Als iemand je gewoon afstoot, je houdt niet meer van ze en ze irriteren je gewoon, dan blijf je alleen bij hem of haar om volledig pathologische redenen."

"Ik pleit voor uit elkaar gaan, zelfs als het 50/50 is. Wat ik bedoel: is deze relatie goed voor je? Ik ben ervan overtuigd dat iedereen daar spontaan antwoord op kan geven. En als dat geen ja is, dan is het nee."

"Ouders geven het voorbeeld dat je moet volhouden. Vrienden doen dat. Wij geloven dat wanneer twee mensen elkaar vinden en een relatie vormen, het moet werken omdat ze van elkaar houden. En dat is naar mijn mening een fundamentele fout.

Liefde is niet genoeg! Liefde is noodzakelijk om aan een relatie te beginnen. Maar bij elkaar blijven vereist een ander ingrediënt, en dat is elkaar begrijpen. Dat er welwillendheid is. In plaats daarvan zien we bij velen een machtsstrijd. De ander zou zijn karakter zo moeten veranderen dat ik hem kan verdragen. Dit is een vorm van psychologische terreur."

"Uit elkaar gaan doet ook pijn. Je wordt er verdrietig van, je moet een huishouden opbreken. Daarna ben je single, heb je geen seks, ben je misschien eenzaam. Wat er komt, is ongemakkelijk. En misschien is zelfs alleen dat idee zo onaangenaam dat men liever kiest voor het lijden dat men al kent. Maar je moet het grotere plaatje zien. Het gaat niet om de komende drie maanden, het gaat om je hele leven. De keuze is tussen pijn op korte termijn en pijn op lange termijn. En ik denk dat het kiezen van de pijn op de lange termijn is die de echte schade aanricht. En dat zou niemand zou moeten accepteren."

Bron(nen): Suddeutsche Zeitung