Het zoete leven van Alan Clark

Over het leven van de kleurrijke Alan Clark verscheen een lijvig boek (Ion Trewin, Alan Clark: The Biography, 552 pag.) en The Economist staat nog eens stil bij het fenomeen-Clark. Terecht! Clark (1928 - 1991) maakte carrière in de politiek (minister onder Margaret Thatcher), maar was te excentriek om het echt heel ver te schoppen. Hij was rijk (eigenaar van een kasteel), mooi, had vele auto's en vriendinnen, schreef prachtige dagboeken en had niet in de laatste plaats opvattingen die niet altijd strookten met wat de massa dacht. Zo was hij bijvoorbeeld een felle tegenstander van de Kanaal-tunnel omdat hij voorzag dat Groot-Brittannië zo makkelijker onder de voet kon worden gelopen door vreemde mogendheden. Zijn kasteel Saltwood lag overigens in Hythe, Kent, niet ver verwijderd van de 'uitgang' van de tunnel. Clark schreef boeken over militaire onderwerpen, maar baarde toch vooral opzien met zijn openhartige dagboeken. Die zijn bijzonder lezenswaardig, hoe vaak en hoe veel ook door talentloze journalisten is geschreven dat Clark een oude corpsbal was. The Economist is vandaag niet erg enthousiast over deze biografie en zal vast wel terecht zijn. Clark was zelf de beste chroniqueur van zijn leven en zijn dagboeken zijn nog altijd zeer lezenswaardig, dus wat moeten we met zo'n bio? In zijn dagboeken lezen we bijvoorbeeld dat hij al op zijn huwelijksreis behalve de nieuw bruid ook zijn maîtresse meenam. Want als gezegd: zijn dagboek is nogal openhartig. Ja Clark was erg bekakt, en dat is natuurlijk verschrikkelijk, maar hij was verre van benepen.

Bron(nen): The Economist