Abdel woont in Amsterdam-Noord, in zo'n flat waar geen bordje op de deur zit. Hij gaat naar een 'zwarte' VMBO en dat loopt niet van rolletjes. Kijk niet gek op als hij zijn school niet afmaakt en de opleiding voortijdig zal verlaten.
Twee jaar lang gaf Pauline Sinnema - bekend van haar werk voor Het Parool - hem bijles en over haar avonturen met deze Abdel schreef ze een opzienbarend boek, getiteld: 'Mijn vader slaat me niet.' Over immigranten in de Nederlandse samenleving hebben verreweg de meeste journalsiten wel een mening, graag zelfs, maar het lukt de meesten doorgaans goed ver weg te blijven van de multiculturele misère. Dat is wel zo prettig en dat praat een stuk makkelijker.
Sinnema is uit heel ander hout gesneden en zette haar tanden in deze Abdel. Zelf noemt ze dat een soort van sociaal-democratisch besef waar we vroeger - lang geleden - de oprechte PvdA'er aan herkenden. Ze laat zich schofferen door haar Marokkaanse pupil, ze wordt vernederd door Abdels vader en komt meer dan eens voor een dichte deur.
Maar opgeven doet ze niet, want wie weet komt dit jongetje op het goede spoor, heel misschien kan hij toch zijn school afmaken en dan is een hele kleine bijdrage geleverd aan de oplossing van een heel groot probleem. Wie dit boek leest, wacht op z'n minst 1 verrassing. Er wordt nergens gedweept met de komst naar Nederland van al die buitenlanders, dus voor iemand als Geert Mak valt het misschien een beetje tegen. Maar ook wordt nergens met ongezonde afkeer gesproken over de aanwezigheid van zoveel vreemdelingen in de grote stad en dat zal wel weer een tegenvaller zijn voor de vrienden van blonde Geert. Sinnema houdt zelfs een beetje van haar kleine student, maar op haar achterhoofd gevallen is ze niet en dat maakt de toon van haar relaas precies goed. En ook zeldzaam voor wie de bekende wegen kent waarlangs in dit land over immigranten wordt gesproken. 'Mijn vader slaat me niet' is een bijzonder mooi boek. In korte, rake zinnetjes neemt de schrijver je mee naar plekken waar een blanke landgenoot zich maar zelden heeft vertoond. Terra incognita, en dan om de hoek.
Als toegift geeft het boek nog een bijlage met cijfers over immigranten en hun hoogst eigen problemen, die ten overvloede duidelijk maken dat Abdel tallloos veel lotgenoten kent.
Volg de link voor een lang radio-interview met Pauline Sinnema.
Twee jaar lang gaf Pauline Sinnema - bekend van haar werk voor Het Parool - hem bijles en over haar avonturen met deze Abdel schreef ze een opzienbarend boek, getiteld: 'Mijn vader slaat me niet.' Over immigranten in de Nederlandse samenleving hebben verreweg de meeste journalsiten wel een mening, graag zelfs, maar het lukt de meesten doorgaans goed ver weg te blijven van de multiculturele misère. Dat is wel zo prettig en dat praat een stuk makkelijker.
Sinnema is uit heel ander hout gesneden en zette haar tanden in deze Abdel. Zelf noemt ze dat een soort van sociaal-democratisch besef waar we vroeger - lang geleden - de oprechte PvdA'er aan herkenden. Ze laat zich schofferen door haar Marokkaanse pupil, ze wordt vernederd door Abdels vader en komt meer dan eens voor een dichte deur.
Maar opgeven doet ze niet, want wie weet komt dit jongetje op het goede spoor, heel misschien kan hij toch zijn school afmaken en dan is een hele kleine bijdrage geleverd aan de oplossing van een heel groot probleem. Wie dit boek leest, wacht op z'n minst 1 verrassing. Er wordt nergens gedweept met de komst naar Nederland van al die buitenlanders, dus voor iemand als Geert Mak valt het misschien een beetje tegen. Maar ook wordt nergens met ongezonde afkeer gesproken over de aanwezigheid van zoveel vreemdelingen in de grote stad en dat zal wel weer een tegenvaller zijn voor de vrienden van blonde Geert. Sinnema houdt zelfs een beetje van haar kleine student, maar op haar achterhoofd gevallen is ze niet en dat maakt de toon van haar relaas precies goed. En ook zeldzaam voor wie de bekende wegen kent waarlangs in dit land over immigranten wordt gesproken. 'Mijn vader slaat me niet' is een bijzonder mooi boek. In korte, rake zinnetjes neemt de schrijver je mee naar plekken waar een blanke landgenoot zich maar zelden heeft vertoond. Terra incognita, en dan om de hoek.
Als toegift geeft het boek nog een bijlage met cijfers over immigranten en hun hoogst eigen problemen, die ten overvloede duidelijk maken dat Abdel tallloos veel lotgenoten kent.
Volg de link voor een lang radio-interview met Pauline Sinnema.
Bron(nen): Radio-interview
POPULAIR NIEUWS
Wat zit er echt in supermarkt brood?
'Ik heb Trump in zijn blootje gezien, erger wordt het niet'
Statiegeld op plastic flessen veel hoger
Wilders wil niet meer, weggelopen bij de formatie
Sywert van Lienden gevraagd voor Steenrijk Straatarm
