Rebellie in Iran

Het was een openlijke rebellie zoals die zelden is vertoond in de 30-jarige geschiedenis van de Islamitische Republiek. "Dood aan de regering," schreeuwden enkele duizenden Iraniërs, bijeengekomen in het voetbalstadion van Teheran. "Dood aan de dictators." De verkiezingsstrijd is veel spannender geworden dan van te voren was verwacht. De demonstranten steunen de oppositie-kandidaat Mir Hossein Mousavi, maar lijken vooral gedreven door hun weerzin tegen de zittende, repressieve regering van president Ahmadinejad. Opmerkelijk genoeg was er geen politieagent te zien, en ook niemand van de basij (een soort islamitische moraal-politie) - nog een aanwijzing dat het regime zijn grip op de samenleving aan het verliezen is, of in ieder geval de touwtjes laat vieren. "We willen vrijheid. We willen deze leugenachtige regering  niet meer." Mousavi wil betere betrekkingen met de wereld, hoewel hij het nucleaire programma van Iran niet wil staken. En hij heeft ook beloofd vrouwen meer rechten te geven, hoewel hij het politieke systeem niet wil veranderen. Mousavi is in ieder geval iemand met wie de Amerikanen zaken kunnen doen, schrijft Leslie H. Gelb op de site The Daily Beast.  Er zijn nog grote obstakels, maar toch voorspelt Gelb dat het niet lang zal duren voordat de Verenigde Staten in Iran een constructieve kracht gaan zien. De Iraanse zakenwereld wil meer vrijheid en openheid, en heeft voor dat streven steun gevonden bij academici, jongeren en vrouwen. Vroeg of laat zal dat resulteren in toenadering tot het Westen.

Bron(nen): The Times The Daily Beast Welingelichte Kringen