De Mythe van het Christelijke Europa

Anders Breivik ging uit schieten om het christelijke Europa te redden. Wilders gaat uit preken om de islam weg te houden bij het christelijk paradijs. Bolkestein komt er telkens maar op terug. Europa is getekend en doordrenkt van het christendom. Dat is een algemeen geldende waarheid. Maar klopt-ie ook? Juist veel atheïsten zijn stellig: Oriana Fallaci, Niall Ferguson, Hirshi Ali, allemaal atheïst, en toch fanatiek op de bres voor de wortels van het christendom.

In een opstel in de New Humanist (gereproduceerd op zijn blog) pelt de neurobioloog en publicist Kenan Malik het christelijke karakter van Europa af. Allereerst: hoe christelijk is het christendom? Dat is, schrijft Malik, een amalgaam van Jodendom, veel Griekse filosofie en de toevoeging van de denkers rond het verhaal van Jezus. En vervolgens is in verschillende delen van de wereld het christendom aangepast aan de al heersende gebruiken. Zodat het zonnewende-feest van de Germanen en het oogstfeest vermomd als Kerstmis en Pasen gewoon konden doorgaan. En vanaf de zesde eeuw zijn er talrijke filosofische en wetenschappelijke crossovers geweest met de wereld van de islam, waaraan de westerse beschaving ook schatplichtig is.

De kern van het christendom, naastenliefde, is ook al niet exclusief, schrijft Malik. En misschien wel het enige dat echt afwijkt is de erfzonde, die christenen belast met een misdrijf dat ze niet begingen. En dat geen zegen is voor wie hem torst, maar een vloek, schrijft hij Het stuk is mooier dan deze samenvatting. Lees zelf maar.

Bron(nen): Kenan Malik New Humanist