Imanuelle Grives over drugshandel: "Ik kocht gewoon een voorraad voor de rest van het jaar"

Imanuelle Grives zat een paar maanden in een Belgische gevangenis, omdat ze drugs dealde op festival Tomorrowland. In de Volkskrant doet ze nu haar verhaal. "Het ging niet goed met me, alleen wilde niemand ernaar luisteren."

Ze had liefdesverdriet en zat niet lekker in haar vel. "Rond mijn verjaardag dacht ik: misschien voel ik me 26, maar fuck, ik word alweer 34. Weer een jaar voorbij met een waardeloos liefdes-cv. Ik zit hier op de wachtbank voor een dude die eerst zijn shit moet oplossen."

Feesten om te ontsnappenMaar er was meer. "Ik had ook genoeg van het personage Imanuelle Grives. Al langer gebruikte ik feesten om te ontsnappen, met als piek het halve jaar voor de arrestatie. Heel hard werken en feesten, ik deed alles om niet bij mijn gevoel, niet bij mezelf te zijn. Als mensen zelf aan het feesten zijn is Imanuelle Grives echt het laatste waar ze aan denken, niemand is daar met mij bezig. Het voelde alsof ik op feesten mezelf kon zijn. Gewoon Ima, lekker gek doen."

Bij dat feesten hoort een flinke hoeveelheid partydrugs. De meer dan 100 xtc-pillen, meer dan 10 gram ketamine en nog cocaïne, amfetamine en ghb waren voor haar geen heel gekke gebruikershoeveelheid. "Ik dacht er toen heel makkelijk over, ik kocht gewoon een voorraad voor de rest van het jaar. Het voelde niet als veel, het paste in een sigarendoosje. Ik weet dat dit raar gaat klinken, maar je krijgt korting als je meer koopt. Als je één xtc-pil koopt, kost die 5 of 10 euro, als je er honderd koopt, kost het 100 euro."

De laatste dagZe verkocht acht xtc-pillen, een beetje om zich te kunnen inleven in haar nieuwe rol, maar vooral omdat ze op zoek was naar spanning en avontuur. Voor de laatste dag van het festival nam ze extra veel mee naar het terrein. "Het was de laatste dag, we zouden helemaal losgaan. Chillen en feesten, we hadden daar met mensen afgesproken. Ik dacht: ah joh, neem het lekker mee, ik heb het niet eens geteld. Wanneer je met een grote groep bent, van wie twee mensen als bijnaam De Stofzuiger hebben, is het niet zo veel."

Grives gaat verder: "Ik was op dat moment ook niet nuchter, ik dacht alleen: fissa, fissa, fissa, ik wil feesten. Tegen mijn vriendinnen had ik gezegd: ik regel het wel. Zij wisten niet of ik die drugs al bij me had of dat ik het op het festival zou regelen. In mijn vriendengroep ben ik altijd het lefmeisje, ik durf heel veel." Drugsgebruik is in haar omgeving doodnormaal. "Ik zat al tien jaar in de partyscene, natuurlijk zag ik mensen dat doen."

De gevangenis in om aan jezelf te werkenMaar gelukkig heeft de gevangenis louterend gewerkt. "Ik snapte de boodschap die ik kreeg van het universum: jij moet met jezelf aan de slag, want je maakt er een potje van. De gevangenis is een plek om beter of slechter uit te komen en ik ga zorgen dat ik hier beter uit kom. Hoe heb je jezelf zo in de nesten gebracht en wat ga je doen om hier weer uit te komen? Je wilde niet bij jezelf zijn en nu ga je alleen maar bij jezelf zijn, zonder enige afleiding. Het was een opluchting. Een diepe zucht: zo, ik ben uit die denderende trein gestapt. Alles wat in mijn hoofd gebeurde, hoe slecht ik in mijn vel zat, eindelijk had ik daar tijd voor."

Bron(nen): De Volkskrant