Waar zijn de echte vaders gebleven?

Boeken
woensdag, 28 september 2011 om 00:00
welingelichtekringen header 1
'Voor een man is het makkelijker om een zoon te hebben dan voor een zoon om een echte vader te hebben'.
Vaders hoeven niet perfect te zijn. Kinderen passen zich makkelijk aan en zijn veerkrachtig genoeg om genoegen te nemen met een vader die een 'voldoende' scoort.
Vaders die een 'onvoldoende' verdienen zijn hetzij:
  • Afwezig: letterlijk of figuurlijk; zij nemen hun verantwoordelijkheid niet
  • Emotioneel niet responsief: zij kunnen niet voldoen aan de behoeften van hun zoon, zoals de behoefte aan affectie, goedkeuring, warmte, nabijheid, ...
  • Zwak: ze worden te makkelijk meegesleept door andere uitdagingen
  • Wreed: ze proberen hun zoon (fysiek of emotioneel) aan zich te onderwerpen.
Zonen die opgroeien met dit type vaders missen vaak een basis van waaruit ze hun leven verder kunnen opbouwen. Het gevolg is dat ze zelf vaak ook zulke vaders worden. En zo wordt dat gedrag doorgegeven van generatie op generatie.
In een Amerikaanse studie werden middelbare schooljongens vergeleken die:
  • leergierig waren en hard werkten versus degenen die onverschillig en ongeïnteresseerd waren
  • beleefd en welopgevoed waren versus degenen die onhandelbaar en achterbaks waren
  • hun impulsen goed konden beheersen versus degenen die heel impulsief en licht ontvlambaar waren.
Het belangrijkste verschil tussen deze groepen was: hun vader.
Waar het op neer komt, is: we kunnen wel klagen over de jeugd van tegenwoordig, maar als vaders hun verantwoordelijkheid niet nemen kunnen ze beter de hand in eigen boezem steken.
Voor wie er meer over wil lezen:
Bron(nen): Psychology Today