Column Grunberg in de Volkskrant. Het nieuwste schandaaltje van het praatprogramma De Wereld Draait Door hoeft hier niet te worden opgerakeld. Opmerkelijk is hooguit dat men vergeten lijkt te zijn dat dergelijke schandaaltjes geen neveneffect van het praatprogramma zijn, maar een van de doelen ervan. Vrijwel alle televisieprogramma’s kennen geen andere god dan de kijkcijfers. In het geval van praatprogramma’s zijn gasten en presentator objecten die de kijkcijfers hoog moeten houden. In zijn in 1996 verschenen boek Sur la télévision legt Pierre Bourdieu uit dat het niet de bedoeling is dat een gast in een praatprogramma iets zegt. Hooguit kan er naar de gast gekeken worden zoals naar een model. In televisie ziet Bourdieu een bedreiging voor de democratie. Dat het Nederlandse volk praatprogramma’s als Pauw & Witteman en De Wereld Draait Door als plek voor een serieuze discussie beschouwt, bewijst dat het in een ding uiterst succesvol is: zichzelf dom houden.