Miljarden om mensen aan een baan te helpen zijn weggegooid geld
Jaar in jaar uit besteedt de overheid miljarden om mensen aan een baan te helpen 'met afstand tot de arbeidsmarkt'. Daarbij gaat het om mensen die al heel lang werkloos zijn, die nog nooit een baan hebben gehad, of waar iets mee is. Goed bedoeld, die begeleiding, maar het werkt niet, schrijft Trouw.
Onlangs constateerde de Inspectie SZW (van het ministerie van sociale zaken en werkgelegenheid) voor de zoveelste keer dat het nauwelijks lukt om via regelingen mensen aan een baan te helpen.
Gemeenten en het UWV slagen er 'slechts in zeer beperkte mate' in om passend werk te vinden voor de mensen die zij begeleiden, blijkt uit het onderzoek 'Werken met beperkingen'. En dan helpen de instanties ook nog eens alleen die mensen in de bijstand en de WIA die de meeste kans op een baan hebben, en het waarschijnlijk zonder een steuntje in de rug ook wel was gelukt om werk te vinden. Trouw constateert dat nooit wetenschappelijk is onderzocht wat werkt en wat niet. We doen maar wat.
Bas van der Klaauw, hoogleraar beleidsevaluatie aan de Vrije Universiteit: "Je ziet de overheid nu weer zenuwachtig worden doordat de werkloosheid is gestegen. Er is echter nooit structureel bewijs verzameld over welk beleid effectief is, dus blijft het steeds bij ad-hocbeleid. We doen maar wat."
Het lijkt me het handigste dat ze er voor zorgen dat er genoeg werk is.
Wie zijn ze? De overheid als banenmachine, dat experiment is in oost Europa al eens geprobeerd, werd niemand echt heel gelukkig van.
(in antwoord op Anton van Haasteren)Mensen zijn de afgelopen jaren massaal uit de WAO naar de bijstand verwezen, dus de miljarden die besteed zijn om dat te faciliteren betalen zich de komende jaren dubbel en dwars terug in bespaarde arbeidsongeschiktheids- en werkeloosheidspremies.
Dat die mensen nooit meer aan de bak komen en veroordeeld zijn tot de bijstand interesseert niemand wat. Zo gaat dat nou eenmaal.
Maar goed, tijd om die faciliteringsbudgetten ook op te doeken, operatie geslaagd.
Mee eens en de bijstand is een lot dat velen wacht indien volgend jaar daadwerkelijk versoepeling van het ontslagrecht gaat plaatsvinden.
Bedrijven doen dan lekker makkelijk afstand van oudere werknemers. Als toetje moeten die mensen dan langer doorwerken en dus is de veroordeling tot bijstand helemaal voor lange duur.
Die miljarden steek die maar in de suggestie die Cees doet en beperk de opleidingsmogelijkheden dan niet alleen tot jongeren.
(in antwoord op Prikker)Oh jongen, uk wrijf helemaal in mijn handen als dat recht gaan versoepelen.
(in antwoord op Heldoppantoffels)6 miljard bezuinigen.
Die 3 % halen ze nooit meer.
Wouter Bos gaat als bestuurder werken. Nee, niet van Connexxion of de NS.
Ik lach me straks helemaal te pletter.
Met politici ben ik helemaal klaar.
Mijn grootste wens gaat in vervulling: van de aarde vagen.
Mark Rutte kan zijn borst maken.
Dementors kennen geen genade.
Met 6 werkzoekenden per vacature is er een ander probleem. Namelijk te weinig banen.Het is volgens mij nu zaak om te investeren, vooral in gebieden waar we straks te weinig mensen hebben en dan komen we toch al vlug uit bij techniek. Dus liever i.p.v. miljoenen naar het uwv , liever opleidingscentra oprichten waar werkloze jongeren het vak gaan leren. Daar mee zijn de banen er natuurlijk nog niet. Maar die kunnen er komen door dit soort leerwerk trajecten te koppelen aan sociale projecten, zoals bijvoorbeeld kantoren ombouwen tot studenten eenheden……….
Ik vind dat je hier wel een punt hebt, maar ik vraag me af of je techniek niet verwart met de bouw? Personeel in de bouw daar hebben we nou niet echt een tekort aan. Wat overigens niet wegneemt dat zij dergelijke projecten ook prima kunnen gebruiken momenteel. Bovendien zie ik het ook niet gebeuren dat woningcorporaties hierin willen/kunnen investeren op dit moment.
(in antwoord op CEESvanSOLLICITATIELAB)Er is een te kort aan bouw. 😉
(in antwoord op Buck Danny)Het gaat mij er om dat er een tekort aan technici is en zeker straks gaat ontstaan. Wie kent er nog een goede loodgieter bijvoorbeeld. Ik vind dat we deze recessie en slapte in de arbeidsmarkt moeten gebruiken om mensen om te scholen naar beroepen waar straks een tekort aan bestaat. Dat is deel 1 van mijn opmerking en wat mij betreft is dat breed techniek (inclusief sommige bouw functies) maar geldt ook voor ICT en functies in de duurzame energie.
Deel 2 van mijn betoog is dat we deze tijd moeten gebruiken om zaken te realiseren die we anders in de toekomst moeten doen, starterswoningen, innovatie in de gezondheidszorg, wegwerken achterstalling onderhoud
En het zou heel mooi zijn als we 1 en 2 combineren in leer-werk projecten.
(in antwoord op Buck Danny)Werk al jaren succesvol samen met een gemeente voor mensen zoals geschetst in dit artikel. Een uitstroom naar werk van ca. 50% zonder subsidies of andere regelingen en zonder dat we ze terug zien in de uitkering. Maar ja, we gaan dat ook uit van de talenten en het potentieel van de mensen in plaats van ze te zien als zijnde een probleem. En juist op het oplossen een probleem zijn de systemen en regelingen gebaseerd. Inmiddels conformeren zich velen in de uitvoering en in de uitkering zich aan die systemen. Het zit muurvast. Niet die miljarden, maar een totaal andere attitude kan een en ander vlot trekken.
Ik wil bij U reintegreren!!! Ik heb een HAVO diploma. Verder niks. Maar wel 20 jr als kok gewerkt. Nu bijna 2jr ziek thuis en wil zoooo graag een voldoening gevende baan! Nu hoor ik alleen…. ‘ga maar weer wat proberen en blijf solliciteren!’ Tja….waarop?! Heb echt wel andere ‘talenten’ maar wie wacht op mij!?! Geen papieren en wat ik goed kon mag en kan ik niet meer… Dus…. nu reintegreren als postbezorger… grrr… Totaal niet mijn ding. Absoluut niet zelfs. Maar je moet wat… niemand die kijkt waar mijn interesses of eventuele andere kwaliteiten liggen. Gewoon aannemen wat op je pad komt. Ik wil graag weer werken dus doe t ook maar iets met voldoening en plezier zou toch erg helpen!
(in antwoord op evdboomen)Prima, als dit bijvoorbeeld wat reistijd haalbaar is en als het tussen ons klikt. Maar je moet wel weten dat ik geen trajectplan maak, je niet indeel in een doelgroep, je wel wil leren vissen, ik per uur betaald wil worden (niet door jou) en dat we stoppen als onze samenwerking ons energie kost.
(in antwoord op majolica)Of toch niet … 🙂
http://www.cesto.biz/category/klant-ervaringen
Geen reclame gaan maken, daar is deze site volgens mij niet voor bedoeld.
(in antwoord op Cesto Training & Coaching)Ik weet het. Na de lagere school was ik al opgegeven. Nee, ik heb nooit wat afgerond. En ik hou graag vast wat er vast te houden valt. Al mijn vakken zijn gevallen. Schoonmaker ben je soms al vanaf je geboorte. Dus dat kan ik niet voor de kost doen. Ik hou van schoonmaken, maar om er geld mee te verzinnen. ‘T is ook niet met hobby. Het moet. Zoals leven moet. Dat was geen keuze dat was plicht. Maar 11 cent zal ik nooit worden. Wel een rooie cent.
Ze helpen in de bijstand graag naar de donder.
Ik denk niet dat daar ooit verandering in komt. Mij hoor je niet klagen wel piepen. Ze moeten wel redelijk blijven en fair.
Natuurlijk geven ze teveel geld uit.
Het meest stuitende voorbeeld wat ik ooit heb gehoord is een re-integratie traject van 5 Turkse vrouwen die 1 jaar lang intensief werden begeleid naar een baan.
Na dat jaar bleek dat er 1 vrouw aan een baan is geholpen. Ze heeft het 3 maanden volgehouden en is daarna samen met haar man terug gegaan naar Turkije.
Kosten van 1 jaar ploeteren: Fl. 800.000,00
Dit verhaal speelde zich af rond 1999 in Helmond.
Denk dat het erg goed zou zijn als de overheid haar tekortkomingen zou erkennen en dit werk geheel zou overlaten aan ondernemende professionals. Voor moeilijk bemiddelbaren een subsidieregeling. Klaar.
Afbouwen die handel. Hoe definieerde Einstein “insanity” ook weer???? (repeating the same experiment over and over again and expecting different results).
Het is een oud probleem, maar wel steeds meer een probleem dat naar de individu wordt geschoven, de overheid wil er weg van zijn. We weten allemaal dat er volstrekt onvoldoende banen zijn en dat loopt nog wel ‘even’ op. Het beeld dat echter vanuit de overheid (gesteund door een groot deel van de burgerij) wordt neergezet is er één van: ‘als je maar goed zoekt, netjes met twee woorden spreek en je goed kleedt’ is er echt wel een baan hoor! En als je die baan dan onverhoopt na 200 sollicitaties niet vindt, ligt dat vooral aan jou. Oplossing: we huren weer onzinbureautjes in (die hier al gretig reclame maken) om het subsidiegeld er lekker door te draaien. Resultaat: geen enkele baan extra! We leren inderdaad niets. Willen we op korte termijn wat doen aan dit probleem dan is vooral een gereguleerde en vooral zelf door de sector betaalde VUT een oplossing (vanaf 60): vader en moeder met VUT, zoon en dochter aan het werk. Tekort aan arbeidskrachten op termijn?: lariekoek! de banen komen niet meer terug beste mensen.