Ruzie tussen ECB en politici over Griekenland (willen we oplossingen of willen we kiezers?)

Vorige week is ECB-directeur Trichet kwaad uit een vergadering gelopen van de Euro-groep. Hij had genoeg van het softe gedoe van de politici. Er zijn wegen uit het Griekse moeras die naar het droge leiden, en er zijn wegen die stemmen trekken. De ECB, de Europese centrale bank, pleit voor het eerste, maar steeds meer Europese politici (bijna onder aanvoering van Nederland) willen het tweede. De Financial Times bericht dat achter de schermen een hooglopend geschil woedt. De ECB vindt dat de tijd voor aarzelen en pappen en natten voorbij is: de Grieken moeten gedwongen worden scherp in te grijpen en niet opnieuw uitstel worden geboden. De politici willen blijven wikken en wegen. Nog meer geld ligt niet goed in menig land bij de kiezer, te hard ingrijpen durven ze niet. En dus praten de politici over een 'soft restructioning' van de schulden. Dat is zoiets als een beetje failliet gaan. Volgens de ECB gaan de financiële markten die term niet begrijpen en wordt het probleem daardoor alleen maar groter. Nu definitief ingrijpen en de Grieken dwingen alles te doen om hun probleem de baas te worden is volgens de ECB de enige oplossing. En de Euro-landen moeten betalen wat nodig is om Griekenland de tijd te geven gezond te worden. Speculaties dat investeerders ook gaan mee betalen zijn volgens de ECB zeer schadelijk. Maar politiek wel erg handig en dus is dat wat politici zeggen, van Merkel tot Wilders.

Bron(nen): Financial Times