In mijn wereldbeeld stond Duys voor alles wat kleinburgerlijk was, en eigenlijk doet hij nog steeds.

HET RUMOER
door Admin
zondag, 05 juni 2011 om 00:00
welingelichtekringen header 1
Eerlijk gezegd kost het me moeite mee te jubelen in het koor dat Willem O.(dysseus) Duys heeft uitgeroepen tot de grootste tv-persoonlijkheid ooit. “Een avond je AVRO, daar blijf je voor thuis”, is in de tijd dat Duys furore maakte lang de slogan geweest. Maar voor mij was dat de reden om zachtjes de deur achter me te sluiten en mijn ouders alleen te laten met de beeldbuis.
In mijn wereldbeeld van toen stond Duys voor alles wat kleinburgerlijk was, en eigenlijk doet hij nog steeds.
“Maar Duys was ook de man die Ringo Star, Johnny Cash en Mathilde Santing naar Nederland haalde”, hoorde ik iemand zeggen in een van die talloze interviewtjes over “de icoon van de Nederlandse televisie”.
Dat kan best wezen, maar bij Duys was er iets in waardoor je steeds het gevoel kreeg dat hij namens het grote publiek naar freaks zat te kijken. Eigenlijk wilde hij ons laten meebeleven hoe gek die Beatles waren. Toen de medicijnenstudent Bart Hughes bij hem in show kwam om te laten zien hoe hij een gaatje in zijn hoofd had geboord – mesjokke, natuurlijk – werd die voorstelling ook gebruikt om duidelijk te maken dat achter de ideeën van de provobeweging voornamelijk halve garen zaten.
Zelf stond Duys natuurlijk boven het kleinburgerlijke. Hij leefde vrij en blij in zijn huis met zwembad, maar tegelijkertijd wilde hij graag de wereld zien door de ogen van het klootjesvolk. Zijn bijnaam Wilhemus O’Duys dankte hij aan die keer dat aan het eind van de uitzending opsprong en “spontaan” het Wilhelmus begon te zingen. Met tranen in de ogen en als er een driekleur in de studio was geweest, had hij hem ferm laten wapperen. Dat Wim Jungmann, een ouwe communist en de toenmalige tv-recensent van deze krant, er een honend stukje over heeft geschreven, staat mij nog helder voor de geest.
Bron(nen): Max Pam