Vervelende gedichten

Weinig mensen lezen gedichten. Dat kan ermee te maken hebben dat nogal wat mensen te weing gevoelig zijn voor poëzie, laten we dat zeker niet uitsluiten.
Wat natuurlijk ook kan, is dat nogal wat gedichten de toets der kritiek niet kunnen doorstaan. De dichter in kwestie beschikt niet over buitengewoon veel talent en/of heeft de hinderlijke eigenschap te dichten over zaken die niet onze belangstelling hebben. Uitkomst: van zijn bundel poëzie worden maximaal 200 exemplaren verkocht. Zoals bekend willen veel mensen best wel lezen over liefde, dood en de vergeefsheid der dingen. Maar zijn er ook onderwerpen waar we ons minder om bekommeren. Vandaag legt Slate in deze de vinger op de zere plek. Ene Chris Wilson keek eens nauwkeurig waar de gedichten over gaan die in The New Yorker staan afgedrukt, een achtenswaardig tijdschrift met helaas een overschot aan melige tekeningen met daarop konijnen die tegen elkaar praten. En met nogal wat gedichten die tussen de artikelen zijn gestrooid. En wat bleek? Heel veel gedichten gaan over gedichten. Een flink aantal gedichten gaan over het schrijven van gedichten, heel wat gedichten gaan over andersmans poëzie en hij kwam nog een gedicht tegen dat ging over iemand anders' boek. Het artikel in Slate klinkt alsof we al die gedichten vooral niet moeten gaan lezen. Jammer misschien, maar zo blijft de dichtkunst in ieder geval exclusief.

Bron(nen): Slate