Schreeuw uit de onderbuik van Nederland
Overdrijf het vertrouwen in PvdA en VVD niet
Bij de PvdA legden ze de verkiezingsuitslag meteen weer uit als een blijk van vertrouwen in de PvdA. En bij de VVD was het niet anders. Gezien het afserveren van de rest, vooral de populisten op de flanken, kun je ze dat niet kwalijk nemen, zoals het ook begrijpelijk is dat in Brussel 12/9 als een feestdag de Europese geschiedenis in zal gaan. Maar is het ook juist?
De opiniepeilingen, die er wat zetelaantal flink naast zaten maar de stemmingomslag van de laatste weken wel juist voorspelden, wezen tot voor kort niet op een hernieuwd vertrouwen in de politiek. En de uitslag, die VVD en PvdA tot samenwerking verplicht, wijst daar ook niet op.
De kiezers lijken het politieke geharrewar van de afgelopen jaren beu en willen dat er nu eindelijk weer eens geregeerd wordt. Is dat vertrouwen of een wanhoopskreet? Ik denk het laatste. Ik zie eerder een schreeuw uit de onderbuik van weldenkend Nederland (nog altijd een meerderheid) en een oproep aan de Haagse politiek om nu eindelijk weer het gezond verstand te gebruiken.
Maar vertrouwen in de VVD of de PvdA is het niet. Sterker, de tweestrijd die zich de laatste dagen tussen beide tegenpolen aftekende, laat ook zien dat rechtse en linkse kiezers de PvdA dan wel de VVD de positie als grootste niet gunden. Een premiersbonus (voor Mark Rutte) is anders.
Ironisch is de uitslag natuurlijk wel, want tien jaar leefden we dankzij de Fortuynrevolte onder de schaduw van de (vermeende) puinhopen van Paars. En dat Paars kan nu terugkomen, desnoods ook zonder D66, met Hans van Mierlo in 1994 de geestelijk vader van deze doorbraak. Nu is Paars een verlegenheidsbod, wat overigens niet slecht hoeft te zijn. De politiek van de wanhoop is vaak een sterker bindmiddel dan de politiek van de hoop.
Ondertussen is wel duidelijk dat er geen ruimte meer is voor rechtse minderheidsexperimenten, laat staan een rechtse meerderheid. Nederland is de politieke correctheid al tien jaar voorbij. Maar politiek incorrect, dat willen we niet zijn. Daar kan zelfs het CDA (nu even groot als de PVV, dus dat is vooruitgang) tevreden mee zijn. Maar als het ooit zo solide CDA zo zwaar verliest, kan de gevestigde Haagse politiek er niet op rekenen dat de vertrouwenskloof met de kiezer nu is gedicht.
Als de PvdA, die de SP op ouderwetse manier tot 'klein-links' degradeerde, en de VVD dat wel zo uitleggen, begrijpen ze het grote publieke ongenoegen nog steeds niet. En als Mark Rutte straks even makkelijk met Diederik Samsom in zee gaat als eerder met Geert Wilders, blijft een flink deel van de rechtse kiezers toch met een kater zitten.
Natuurlijk gaat Mark Rutte met Diederik Samson in zee. Niet alleen lijkt dit bijna de enige reële mogelijkheid om een kabinet te vormen, het is ook de wens van de kiezers. Een politicus van rechts, van de keiharde lijn, die in toom wordt gehouden door een politicus van links, van de lijn van het mededogen, die elkaar in evenwicht zullen gaan houden.
Blijven rechtse kiezers dan met een kater zitten? Dan zou dat ook voor de linkse kiezers moeten gelden. Daar is vast geen sprake van. De Nederlandse kiezer weet maar al te goed dat er na de verkiezingen altijd pijnlijke compromissen moeten worden gesloten. Dat hoort nu eenmaal bij ons politieke systeem.
Ik hoop dat Nederland een kabinet krijgt, zoals Mark Rutte dat twee jaar geleden zo triomfantelijk wist te zeggen, waarbij de kiezer hun vingers kunnen aflikken. Zowel over rechts als over links.
Wie Rutte een “politicus van rechts, van de keiharde lijn” noemt, heeft op een planeet gezeten de afgelopen tijd.
(in antwoord op Jannie Ooms)Rutte is linksig liberaal, zijn kabinet was een de facto voortzetting van staand linksig door Europa afgedwongen beleid met hier en daar wat behoudend gemompel voor de bühne. Hier en daar 130 k/m per uur is geen “keiharde rechts lijn”. Immigratie is op recordhoogte, begrotingstekort op recordhoogte, werkeloosheid op grote hoogte, er is nog niet of nauwelijks bezuinigd op Publieke omroepen, sociale voorzieningen, ziektekosten of pensioenen (AOW)
Rutte is gewoon een halve Samsom, waar Samsom een halve Roemer was in de verkiezingsstrijd en in het PvdA programma.
Paar wordt dus links. 75% links. 1 1/2 x Samsom.
Met wat strooigoed voor de rechtse VVD stemmer om tevreden te houden.
Een stem op Rutte is een stem op Samsom is gebleken.
En inderdaad, ook andersom.
Over Rutte ben ik het met je eens. Maar net zoals de VVD, is de PvdA een halve rechtse partij. Zie Chaves voor echt links (wan)beleid.
Het Nederlandse politieke spectrum is (gelukkig) erg mild en centraal vergeleken met de meeste landen om ons heen. Kijk naar Spanje, waar na wisseling van de wacht de eerste twee jaar opgaan aan het terugdraaien van alles (maar dan ook echt alles) wat de voorganger gedaan heeft.
Nederlandse politici behoren gelukkig tot de meest verstandige en pragmatische ter wereld. Hierdoor bouwen we steeds verder (met koerswijzigingen, over slingerpaden, maar altijd wel gemiddeld vooruit), in plaats van elkaar het licht in de ogen niet te gunnen en per stap voorwaarts een halve stap terug te moeten.
(in antwoord op Apex)Mijns inziens is dat ook een van de redenen dat NL voor zo’n klein landje zo groot is, en dat we in de top 5 van de economisch best presterende landen staan.