Professionele distantie: therapeuten mogen cliënten niet knuffelen

Opinie
woensdag, 13 maart 2013 om 13:49
welingelichtekringen header 1
De Belgische Federatie van Psychologen reageerde eerder al kritisch op 'De Bleekweide', een tv-programma op over jongeren die therapie krijgen. De federatie vond dat het beroepsgeheim doorbroken werd, omdat jongeren voor het oog van de camera therapie krijgen. In uitte de federatie ook inhoudelijke bezwaren: Wat je ziet kun je counseling of begeleiding noemen, maar psychotherapie is van een ander niveau. Dit zou te maken kunnen hebben met de achtergrond van Lut Celie, die zichzelf 'erkend psychotherapeute' noemt. Zij heeft een opleiding tot verpleegkundige en daarna verschillende psychotherapeutische cursussen gevolgd, terwijl de Hoge Gezondheidsraad in België adviseert om psychotherapie voor te behouden aan specifieke beroepen met een universitaire opleiding. In een interview met prof. dr. Peter Rober, klinisch psycholoog en gezinstherapeut, hoogleraar psychologie aan de KU Leuven: 'Een goede gezinstherapeut is als een voetbalcoach. Hij maakt zichzelf niet te belangrijk ... Als psychotherapeut sta je als een trainer aan de kant. Je hebt invloed en je bent belangrijk, maar je staat niet op het veld. Daar staan de gezinsleden. Zij moeten zich organiseren en scoren. Een psychotherapeut komt emotioneel wel heel dicht bij zijn cliënten omdat hij ze goed wil begrijpen, maar hij houdt ook afstand. Hij komt niet in hun levens.' 'De verleiding is soms groot om een rol te spelen in het leven van je cliënten, om de goeie vader te spelen, om een kind te troosten in plaats van de ouders uit te nodigen om dat te doen ... als ik interviews met haar (Lut Celie, nvdr) lees dan komt zij bij mij soms meer over als een goeie moeder dan als een psychotherapeute. Ik lees dat ze haar patiëntjes knuffelt. Dat vind ik niets voor psychotherapeuten. Die moeten hun patiënten niet knuffelen.' 'Als ik een kind ga knuffelen dat daar nood aan heeft, dan geef ik aan de ouders impliciet de boodschap dat ze slechte ouders zijn. Want dan zeg ik: jullie moeten dat kind knuffelen maar jullie doen het niet, dus zal ik dan maar de rol van goeie ouder overnemen ... Psychotherapie is iets anders dan de trooster of de redder willen zijn. Hetzelfde geldt trouwens voor volwassen cliënten ... Ik blijf de trainer naast het veld.'