Het nieuwe ontslagrecht: ministers vaker de laan uitsturen

De Franse regering is opnieuw van vers bloed voorzien. President Sarkozy heeft deze week acht nieuwe ministers aangewezen – en dus ook acht oude ministers de laan uitgestuurd. Het was de tweede keer sinds 2007 – het jaar dat Sarkozy president werd – dat hij zijn kabinet ingrijpend veranderde. Premier Fillon mocht blijven en dat is in het geheel niet vanzelfsprekend. Voorgangers van Sarkozy (de presidenten Chirac, Mitterrand, Giscard d’Estaing) verwisselden ook met regelmaat van premier als dat zo uitkwam. Dikwijs zijn er voor deze wijzigingen twee redenen: de oude bewindsman doet zijn werk niet goed of het kabinet geniet weinig vertrouwen van de bevolking en zo’n wisseling van de wacht is bedoeld om het verloren elan terug te krijgen. Een combinatie van beide redenen is ook goed mogelijk. In Groot Brittannië gaat het niet veel anders. De regering-Brown stond recentelijk onder grote druk en de premier toverde vervolgens wat nieuwe ministers te voorschijn. En stuurde een paar oudjes de laan uit onder het mom van disfunctioneren – wat dikwijls ook het geval is. Ideetje voor Nederland? Hier is vorig jaar de belabberd opererende Ella Vogelaar weggestuurd en dat gaf toch een heisa. Onmiddellijk schreef de voormalige 'minister van schotels en kozijnen’ een boos boek om uit te leggen hoe goed ze wel niet bezig was geweest. Vermoedelijk zijn Jan Peter Balkenende en Wouter Bos zo geschrokken dat het hierbij blijft. Dat is goed nieuws voor Eimert van Middelkoop, Jacqueline Cramer, Ronald Plasterk, Bert Koenders en nog enkele excellenties, maar is dat ook goed nieuws voor de rest van het land? Minister Donner van Sociale Zaken wilde graag het ontslagrecht in Nederland versoepelen - hij kon bijna niet wachten - maar stuitte her en der op tegenstand. Misschien is het een idee als het kabinet hiermee begint in eigen gelederen. Ministers die hun werk slecht doen, gewoon afdanken. Wie weet geeft dat zulke goede resultaten, dat tegenstanders van soepeler ontslag alsnog op hun schreden terugkeren.

Bron(nen): The Wall Street Journal