Stop Big Government

Ook in The Economist probeert men de verkiezingsnederlaag van Barack Obama's Democatische Partij in Massachusetts te doorgronden. Want hier is iets aan de hand; we hebben het vermoedelijk niet over een incident. Bovendien ziet het Londense weekblad in de VS een ontwikkeling die ook elders plaatsvindt. De meest spraakmakende politieke beweging in de VS is op dit moment de 'tea-party movement,' een anti-belastingbeweging. Zelfs de welvarende en veelal linksige bewoners van de staat Massachusetts zijn bezorgd om de hoge uitgaven die de president op zijn programma heeft staan, niet in het laatst de ambitieuze gezondheidshervormingen die nog van start moeten gaan.
Maar kijk eens naar Groot-Brittannie, ook daar zullen de aanstaande parlementsverkiezingen draaien om de vraag wie waar weet te snijden. En ook in Scandinavie en in Zuid-Europese landen wordt steeds weer de vraag opgeworpen hoe groot en hoe effectief overheden zijn. Waar de overheid al groot is, is de kans groot dat hij nog omvangrijker wordt, maar Massachusetts laat zien, zo beweert The Economist, dat kiezers hiervan hun bekomst hebben.
De meest recente reden waarom overheden uitdijen, is de kredietcrisis. Er is ongelooflijk veel geld van de staat in de economie gepomt, en meer geld betekent meer invloed, meer toezicht, meer controle, kortom: meer staatsdienaren. Maar eerder al - ook in landen als de VS en GB die ooit in de jaren '90 'nee' zeiden tegen Big Government - nam de hoeveelheid overheidsged in de totale economie enorm toe. In menig modern Europees land komt nu zo'n beetje 50 procent van alle gedstromen van de overheid. Je zou kunnen zeggen dat we al voor de helft communistisch bestuurd worden. Meer regels is een andere uiting van de toenemende staatsinvloed; is dat niet nationaal, dan is het wel supranationaal, van organisates als de EU. Het is tijd voor 'reinventing government.' In landen waar geen overheid is, zoals nu op Haïti, gebeuren verschrikkelijke dingen. En even een snelle privatisering van een (monopolide) nutsbedrijf is ook maar al te vaak ondoordacht.
Nee, het is tijd voor een slimme overheid. En natuurlijk kan er flink gesneden worden in de huidige omvangrijke staatsorganisaties. Veel grote bedrijven zijn steeds kritisch aan het kijken hoe ze verder moeten en met welke reorganisaties zoiets gepaard dient te gaan. Er is geen enkele reden waarom de overheid zichzelf niet met eenzelfde unverfrorenheid tegemoet zou treden. En even drieste stappen durft te ondernemen om mean en lean te worden.
The Economist belooft de komende maanden regelmatig op dit onderwerp terug te komen, want, zo zegt het blad, dit wordt de grote battle voor de naaste toekomst. Voor Welingelichte Kringen geldt dat eveneens. 

Bron(nen): The Economist