Volgende week verdwijnt president Luiz Inácio Lula da Silva, beter bekend als Lula van Brazilië van het toneel en nog maar zelden is het een nu levende politicus overkomen dat hij met zoveel lof is overladen. Hij wordt zelfs vergeleken met Nelson Mandela, omdat ook hij aan de wieg zou hebben gestaan van een heuse transformatie van zijn land. Lula de film is dan ook al in de maak.
In de 8 jaar van zijn bewind is de macht en invloed van Brazilië enorm toegenomen – net als de rijkdom van de bevolking – en het lijkt of onder Lula een soort van minderwaardigheidscomplex is afgeworpen. Lula’s eigen levensverhaal van een eenvoudige arme jongen die het zo ver heeft geschopt, past uitstekend in dat grotere beeld.
In de Financial Times van vandaag kirjgt hij niet nog meer lof dan hem elders al wordt toegezongen. De economische boom van Brazilie kon slechts tot stand komen dankzij verstandige maatregelen van zijn voorganger. Verder heeft hij qua corruptiebestrijding bar weinig bereikt en is het op z’n minst merkwaardig hoe hartelijk zijn omgang was met mensen als Hugo Chávez en de Iraanse president Mahmoud Ahmadi.
Hoe dan ook: het feit dat Brazilie onderdeel werd van de globale economie, is een mijlpaal en Lulu liet dit gepaard gaan met verstandige beslissingen die ronduit verrassend waren voor een voormalige vakbondsman.
Verder begrijpt hij goed dat er inmiddels sprake is van een nieuwe wereldorde met niet langer de VS als natuurlijk middelpunt maar met opkomende landen, waarvan Brazilië er een is.
Minder Lezen, Meer Weten!