Linkse lessen van Tony Blair

Over Tony Blairs memoires zijn veel lelijke dingen te zeggen en dat wordt bepaald ook niet nagelaten. De Financial Times doet daar graag aan mee, maar maakt tenminste 1 voorbehoud. Blair was een groot politiek strateeg en gaf er meer dan eens blijk van dat hij snapte hoe een linkse partij kan groeien - een eigenschap die heden ten dage bijzonder zeldzaam is.
Verkiezingen winnen kan hij beter dan andere linkse leiders, want het is toch een mirakel hoe het kan dat zoveel mensen het helemaal gehad hebben met (andermans) topinkomens, met het rauwe kapitalisme en met banken die miljarden overheidssteun krijgen. Maar wat zie je in de praktijk? Het kapitalisme krijgt de schuld van van alles, maar links wordt nauwelijks groter - als het al niet kleiner wordt. Nicolas Sarkozy struikelt van de ene affaire naar de andere, Silvio Berlusconi ontpopt zich steeds meer als een boef, Angela Merkel is van haar aura ontdaan, maar links? In tenminste drie grote Europese landen weet ze geen vuist te maken.
Blijkbaar zien maar weinig onderdanen heil in de terugkeer van 'big government' en heeft het linkse electoraat zich ook afgekeerd van oude stokpaardjes als open grenzen en tomeloze immigratie.
De burger van tegenwoordig wil op enkele punten meer overheid en op allerlei andere terreinen vooral minder overheid. Blair had de subtiele geest om dit onderscheid te maken en misschien beschikt hij wel over een goed instinct om hierin de juiste keuzes te maken, een instinct dat maar weinig linkse leiders is gegeven.

Bron(nen): Financial Times