Minister Ploumen wil de leiding in de strijd tegen foute kleding
Minister van Hulp & Handel Liliane Ploumen wil de leiding nemen in de internationale strijd tegen foute kleding. Met foute kleding wordt de productie bedoeld van goederen die gemaakt zijn onder slechte en onveilige arbeidsomstandigheden. Het gaat vooral om kleding die onder slechte arbeidsomstandigheden in fabrieken in Bangladesh wordt geproduceerd. Nederland zal zich 'de komende twee jaar' opwerpen als 'coördinator van alle donorinspanningen voor veilige arbeidsomstandigheden in de textielsector in Bangladesh'.
Dit zal PvdA-minister Lilianne Ploumen voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking vandaag bekendmaken tijdens een bijeenkomst met vakbond FNV Mondiaal. In april vielen ruim 1.100 doden bij het instorten van een kledingfabriek net buiten de Bengalese hoofdstad Dhaka.
Ploumen wil zich internationaal presenteren als hoeder van het maatschappelijk verantwoord ondernemen door om de tafel te gaan zitten met de Bengalese regering, de Wereldbank, de EU, de internationale arbeidsorganisatie ILO en met textielbedrijven uit diverse EU-landen die actief zijn in Bangladesh, schrijft De Volkskrant. 'Veel kleding in Nederlandse schappen deugt nog niet. Dit moet veranderen. We mogen niet accepteren dat textielarbeiders enorme veiligheidsrisico's moeten lopen om voor ons spijkerbroeken en T-shirts te maken. Een lage prijs mag niet ten koste van alles gaan. Besef dat van een T-shirt van 10 euro slechts 50 cent naar de producent gaat', stelt Ploumen in De Volkskrant. De bewindsvrouw vindt dat 'de race naar de laagste prijs moet worden gestopt'.
Na de verkiezingen in Bangladesh eind dit jaar zal Ploumen met een delegatie van Nederlandse textielbedrijven, vakbonden en hulporganisaties naar Bangladesh afreizen om met eigen ogen te zien of de arbeidsomstandigheden in textielfabrieken zijn verbeterd.
Bron(nen): De Volkskrant
oplosser zoekt probleem
textielindustrie terug naar Nederland. Dan heb je tenminste controle over de arbeidsomstandigheden
Ik ben voor goed loon en goede werkomstandigheden, maar deze aktie van Ploumen doet met de schrik om het hart slaan. De eigen verantwoordelijkheid van de textiellanden wordt ze uit handen gegrist en de westerse beterweters zullen wel even het land overnemen en alles ‘goed’ maken. We hebben in Afrika kunnen zien wat dat betekend.
Wat we vooral moeten doen is druk zetten op de bedrijven en de politiek in die landen om ZELF met verbeteringen te komen. Zodat ze zich zelf verantwoordelijk gaan voelen voor de werknemers en met oplossingen en innovaties komen die passen bij hun cultuur en de huidige (lage) stand van hun economie.
Als van die 10 euro voor een shirt maar 50 cent naar de producent gaat, zit daar dan niet een groot deel van het probleem? Het probleem zit niet in de prijs van de kleding hier, maar in de marges van alle lagen die er tussen producent en consument zitten. Aan de prijs van een kledingstuk kan je als consument dan ook niet afleiden of het ‘goed’ of ‘fout’ is.
En dus heb je controles en beschermde labels nodig.
(in antwoord op André Somers)Of je koopt geen 3 spijkerbroeken voor een tientje op de markt, maar gaat naar de C&A voor een wat duurdere…
(in antwoord op John)Overigens hebben ze dan in Bangladesh niks meer te eten….tenzij ze daar snel meer toegevoegde waarde weten te creeren om die hogere prijs te billijken….
Dat is dus juist het probleem. Er is geen link tussen de consumentenprijs en de omstandigheden waaronder het gemaakt is.
(in antwoord op Pietje_Precies)Mogen niet, mag niet..een echte magnieter dus…
Hier komt de oud Groenlinkse politicus weer boven. hunkerend naar een post-kapitalistische, communistisch maakbare, staatsgeleide samenleving…
Ploumen is dan wel qua carrière van partij maar niet van ideeeen gewisseld blijkbaar.
Er is al meer gezegd, ook door mensen ter plaatse, dat ze daar niet zitten wachten op goedbedoelers die uiteindelijk meer schade veroorzaken dan dat ze zaken oplossen.
Probleem zit hem, zoals hier al eerder gezegd, in de tussenhandel en de marges die men maakt.
Inmiddels nemen ketens (noodgedwongen door negatieve publiciteit) ook al zelf stappen om de arbeidsomstandigheden te verbeteren.
Gaat Ploumen ook China op scherpe toon terechtwijzen voor het tewerkstellen van veroordeelden uit de werkkampen?
Ik ben geen fan van Ploumen, maar ik vind uw reactie ver buiten de orde. U laat zich door uw eigen emoties meeslepen, bah. U mag uw twijfel hebben over de oprechtheid, heb ik ook, maar uw manier van reageren sterkt mij in mijn weerzin tegen allerlei extreemrechts gebral.
(in antwoord op Diederdick)Staat deze reactie onder de juiste? Ik zie niks extreem rechts in het antwoord. Of is iemand extreem links vinden al extreem rechts. Refereren naar de vos die zijn/haar vacht wisselt maar niet haar streken lijkt me niet al te emotineel of rechts….
(in antwoord op John)Er zijn verschillende controlerende instanties die in opdracht van de opdrachtgever alle controles kunnen uitvoeren.
controle op kinderarbeid , arbeidsomstandigheden, hygiëne, milieubelasting etc.
Deze instanties geven certificaten uit.
Logischerwijs zijn hier kosten aan verbonden en zijn gecertificeerde producenten veel duurder.
Veel Duitse, Oostenrijkse en Amerikaanse afnemers eisen dit.
Waarom dit niet gewoon als eis in Europa stellen.
Is gemakkelijk te controlen.
Gewoon bij invoer deze certificaten verplicht stellen.
Helaas wordt goedkope kleding dan duurder (duurder/ betere merken zoals wij hebben dit alreeds ) en misschien weerhoud de politiek dit ( inflatie ).
NICKELSON NEDERLAND.
Al kleeft er aan bovenstaande reactie ook een commercieel belang – onderschrijf ik de mening dat Brussel, dat over heel wat mindere zaken regels stelt, moet zorgen voor Europese invoer voorwaarden die een verantwoorde productie waarborgen.
(in antwoord op Nickelson)Al tientallen jaren koopt Nederland massaal het goedkope goed zonder zich druk te maken over de herkomst en de omstandigheden voor degene die het maakten. Hele ketens zijn er groot mee geworden, de eigenaren miljonair.
Nu stort er een slavenarbeidfabriek in met ca duizend doden en men wordt op slag ethisch? Meeliften op de beeldscherm emoties? Waarom twintig jaar geleden nog niet? Omdat er toen nog niet zo’n grote fabriekflat was ingestort? Ben ik nu een minkukel als ik vind dat er aan deze golf van ethiek een luchtje zit?
Re commercieel belang.
Het gaat mij niet echt om de commercie, maar het feit dat je probeert om op een nette manier zaken doet geeft haast dagelijks frustraties omdat onze afnemers ( niet allemaal gelukkig ) niet veel waarde hieraan hechtenals daardoor de prijs hoger ligt. Als zoiets geregeld zou zijn is er een veel eerlijkere situatie en zouden al dit soort misstanden voor een heel groot deel verdwijnen.
Geloof me, ik heb heel veel misselijkmakende zaken gezien in arme productie landen.
Op persoonlijke tour ter aanvulling: Ook ik heb mijn informatie uit de eerste hand. Al in de jaren zestig heb ik deze landen (Zuid Azië) bezocht en gezien onder welke omstandigheden men in de industrie werkte (niet alleen de textiel). Het is dus niet een situatie die in de tijd is ontstaan doordat onze inkoop zich verplaatste van eigen land naar derde wereldlanden. De productie verhuisde vanwege de lage loonsom (zoals zo vaak) en de omstandigheden veranderden niet of nauwelijks, alleen het volume nam toe door de enorm gegroeide vraag uit de westerse landen. Dat was de kans voor rijkdom voor fabriekseigenaren. Slechte werkomstandigheden zijn niet opgelegd door het westen maar bestaand en gewoon voortgezet onder de nieuwe marktverhoudingen en inderdaad: onze inkopers sloten daar graag de ogen voor de omstandigheden.
(in antwoord op Nickelson)De mensen die hier pleiten voor het mentaal beïnvloeden van de producenten om uit eigener beweging minimale omstandigheden te creëren, onder het mom “dat wij ons niet als beterweters moeten opstellen en de mensen in die landen de vrijheid moeten laten om eigener beweging de werk- en levensstandaard omhoog te brengen” is mild gesproken zeer naïef. Geen Aziatische producent zal uit zichzelf een deel van zijn marge prijsgeven tenzij de markt hem daartoe dwingt. Dat heb ik kunnen vaststellen over de intussen verlopen tijd van de jaren zestig tot vrij recent.
Misschien is het hard om te zeggen, maar ik hoop dat ik niet word misverstaan als ik zeg: “misschien had het voor de mensen beter geweest als er al twintig jaar geleden een paar fabrieken waren ingestort”. Nu is het dan zover gekomen, en het is te hopen dat we het niet over een paar weken weer vergeten zijn, maar dat er nu voldoende druk is om minimum eisen Europees door te voeren. Dan zijn die naamloze arme meisjes en vrouwen niet voor niets gestorven.
John, voor het overgrote deel ben ik het met je eens, maar ik heb ook een aantal positieve ontwikkelingen meegemaakt.
In de tachtiger jaren moesten wij onze fabrieken in Londen en Porto sluiten omdat de productiecapaciteit slonk ( we konden vrijwel niet maar aan nieuw personeel komen. De productie in Joegoslavie werd problematisch, dus naar Korea gegaan, later naar China.
Als je nu in China komt zie je hoofdzakelijk gewoon prima fabrieken.
Schoon, veilig etc.
Natuurlijk niet zoals in Europa, maar heel acceptabel.
Voor het grootwinkelbedrijf zijn ze daardoor helaas te duur geworden en die zie je daar dan ook niet meer.
Deze zitten nu in India, Cambodja en vooral in Bangladesh waar de producten voor de helft geproduceerd kunnen worden. Ik heb het gezien, wil hier niet aan meewerken , maar dat is wel een constant gevecht met personeelsleden en klanten.
Strengere import regels zouden heel eenvoudig deze misstanden kunnen opheffen , want niet 1 fabriek in Bangladesh voldoet aan de minimale eis.