Vrijheid, gelijkheid, spaarzaamheid

In Frankrijk heb je nu aanstonds la rentrée en dat is een belangrijk moment. Dat betekent dat de scholen weer open gaan, de universiteiten nieuwe studenten ontvangen en de rest - tenzij oud of werkloos - weer aan de slag moet.
La rentrée is meer een must dan iets waarnaar wordt verlangd, maar alla, je moet wat en vaak is september nog niet ten einde of de eerste stakingen worden alweer aangekondigd - als welkome onderbreking voor de sleur van het arbeidzame leven.
Vandaag vertelt de Frankfurter Allgemeine Zeitung wat er dient te gebeuren. Nu de vakanties voorbij zijn, is het moment daar om onder ogen te zien dat Frankrijk gebukt gaat onder een enorme schuldenlast. En dat er in tegenstelling tot Duitsland nauwelijks sprake is van economische groei. En dat nu toch echt het moment is gekomen dat de vraag mag worden gesteld hoelang Frankrijk zich nog kan veroorloven de pensioenleeftijd op 60 jaar te houden. De FAZ schrijft: gaan die Fransen nou eindelijk eens sparen of hoe zit dat? Ach, hadden de Duitsers het maar voor het zeggen in Frankrijk, dan zou alles snel in orde zijn. En zouden de Fransen eindelijk tot rede komen. 'Denn irgendwann ist jeder Sommer einmal zu Ende,' schrijft de krant.
Grappig, zoveel betweterij. Alsof het recept uit het ene land ook in het andere land werkt. Hoe Frankrijk uit de crisis komt, is nu nog niet te zeggen. Maar vermoedelijk zal dat toch echt op z'n Frans zijn. En niet op z'n Duits.

Bron(nen): Frankfurter Allgemeine Zeitung