Ruben en Julian, Voor de vakantie waren jullie er nog met jullie jas en jullie muts en jullie trommeltje met brood, jullie hadden van die coole schoenen en we wisten hoe jullie heetten, hoe jullie praatten, hoe jullie lachten, welke liedjes jullie konden zingen en nu zijn jullie zomaar dood. We begrijpen het niet dat jullie stemmen en jullie lach en de klanken van jullie lied nooit meer bij ons zullen klinken, zelfs de echo is verdwenen en jullie spullen liggen te wachten maar jullie plaats zal openblijven. Heel de klas is vol verdriet. Heel de school is vol verdriet. We missen jullie.
Minder Lezen, Meer Weten!
Gecondoleerd en omwijs veel sterkte gewenst