Hoezo jacht op zwarten?

De politie in Amsterdam Zuidoost viel flats binnen waar veel cocaïne lag, verdachten sprongen of vielen op de vlucht over het balkon. De buurt trok als conclusie: de jacht op allochtonen had wéér een dode tot gevolg. De feiten zijn anders: de flat lag vol met cocaine en geld. De Nigeriaanse vluchtelingen hadden iets te verbergen en werden gestoord. Ze gingen er van door via de kortste route en overschatten hun vluchtkansen. Maar de (zwarte) buurt wist al hoe het zat: de politie was op een racistische drijfjacht. Zo ging het vaker. Het mechanisme dat op gang komt direct na incidenten zoals gisteren in en rond Kikkenstein in Zuidoost, is al eens meesterlijk geschetst door de Amerikaanse auteur Tom Wolfe, in de roman Het vreugdevuur der ijdelheden. Ver voordat onderzoek heeft kunnen uitwijzen of sprake is van enig laakbaar handelen van de politie of wie ook, gaan min of meer betrokkenen met de tragedie aan de haal. De dode en twee zwaargewonden van gisteren waren een welkom bewijs van wat ze altijd al dachten: de racistische politie ontziet niets of niemand op haar mensenjacht. Dat diezelfde politie 'in het belang van het onafhankelijke onderzoek van de rijksrecherche' niet mag reageren, houdt dat beeld in stand. De politie mag niet meer melden dan dat 'dit soort invallen zorgvuldig en grondig worden voorbereid.' Proberen aan te tonen dat haar geen blaam treft, mag de politie niet: elke mededeling over wat aan de vlucht voorafging, kan het onderzoek verstoren.

Bron(nen): Het Parool Video AT5 Video Telegraaf