'Voodoo sterker dan ontwikkelingshulp'

Interessante beschouwing in The New York Times. Op 17 oktober 1989 was er een aardbeving van 7.0 op de schaal van Richter in de dichtbevolkte Bay Area bij San Francisco, Californië. 63 mensen kwamen om het leven. Deze week was er ook een aardbeving, ook van 7.0 op de schaal van Richter in Haïti. Het Rode Kruis sprak drie dagen na dato al van 50.000 doden, en dit aantal kan nog flink oplopen.
Het verschil zit hem er natuurlijk in dat Haïti straatarm is, en California (toen) nog steenrijk. Het is volgens columnist David Brooks een goede gelegenheid om onze aanpak van armoede en ontwikkelingshulp weer eens onder de loep te nemen. Waarom is Haïti nog altijd zo arm, ondanks de miljarden aan ontwikkelingshulp die er de afgelopen jaren heen zijn gegaan? Ten eerste hebben we geen idee hoe ontwikkeling eigenlijk tot stand komt. Het Westen heeft sinds de jaren tachtig miljarden aan onwikkelingshulp aan de Derde Wereld besteed. Landen die geen of weinig hulp ontvingen - noem China - hebben een stormachtige ontwikkeling doorgemaakt, terwijl veel ontwikkelingslanden nog altijd aan de grond zitten. Volgens een recente studie van economen is er geen enkele bewezen effectieve manier om corruptie aan te pakken. Er is simpelweg niets te zeggen over hoe een land zich zal ontwikkelen bij een bepaalde strategie. Ook micro-kredieten werken niet. Haïti heeft per hoofd van de bevolking meer NGO's aan het werk dan elk ander land, maar het heeft geen vruchten mogen afwerpen. Dat is deze week helaas pijnlijk duidelijk geworden. Hoe is Haïti dan zo arm geworden? Het heeft een verleden van slavernij, onderdrukking en kolonialisme, maar dat heeft buurland Dominicaanse Republiek ook. Beide landen delen hetzelfde eiland. Toch is er geen groter contrast mogelijk aan beide zijden van de grens. Prachtige natuur en vooruitgang aan de ene kant, ontbossing en armoede aan de andere (zie afbeelding). Culturele invloeden zijn sterker dan welke vorm van hulp dan ook. De duistere Voodoo-religie, wantrouwen en gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel bij ouders zorgen voor een cultuur die elke ontwikkeling tegenhoudt. Geen miljarden aan steun dus, maar een verandering van de cultuur. Hoewel dat moeilijk is, leert de geschiedenis dat een mentaliteit kan veranderen na een een ingrijpende ramp. Het is alleen de vraag welke kant het met Haïti op zal gaan...

Bron(nen): The New York Times