Oostenrijkse kerk behoorlijk zelfkritisch

Toch even gekeken hoe ze in Oostenrijk de kerkschandalen beoordelen. Want als er nou één stad is waar ze verstand hebben van katholicisme, autoriteitsverheerlijking, seksuele fantasieën, verdringing, zelfbedrog, gevoelens van slachtofferschap en al dan niet gesublimeerd antisemitisme, dan is het in Wenen wel. Dat wil althans het vooroordeel.
Met een Duitstalige paus die op Eerste Paasdag weinig tot niks heeft gezegd over de seksschandalen waardoor de kerk getroffen wordt, en de Italiaanse kardinaal Sodano die vandaag liet weten dat de kerk zich niks moest aantrekken van alle laster die daarover door de buitenwacht wordt verkocht, zou je ook vanuit de Oostenrijkse kerk nogal wat verongelijkte geluiden verwachten. Of anders een halsstarrig zwijgen. (Ook uit Oostenrijk doemden de laatste weken verhalen over kindermisbruik door katholieke geestelijken op.) Maar de Oostenrijkse kerk is eigenlijk behoorlijk zelfkritisch.
Zo liet kardinaal Schönborn in de Weense Stephansdom weten dat de kerk voor een 'Weg der schmerzlichen Reinigung' staat, en niet kan volstaan met de bezweringsformule dat seksueel misbruik ook bij anderen in de samenleving voorkomt. De weg van de kerk is, net als de weg van Jezus, een lijdensweg, en de zonden moeten onder ogen worden gezien. Echt wegkijken, zoals de clichés willen een Oostenrijkse specialiteit, kun je dat niet noemen. Die Presse, Oostenrijks bekendste dagblad, staat vol met verwijzingen naar en reacties op de kerkschandalen.
Het past in een katholieke kerk die nogal divers en verward op de schandalen reageert, en helemaal niet zo blind is als de buitenwacht suggereert. En misschien moeten we ook ons 'Oostenrijkbeeld' (twee jaar geleden weer eens bevestigd door de enge Joseph Fritzl die zijn eigen dochter in een kelder had opgesloten en daarbij kinderen had verwekt die in alle beslotenheid waren grootgeworden) bijstellen. Waar zulke kerkschandalen al niet goed voor zijn.

Bron(nen): Die Presse Die Presse