Parijse stations zijn kathedralen

Samenleving
door Admin
zaterdag, 21 augustus 2010 om 00:00
welingelichtekringen header 1
De Parijse stations zijn net kathedralen, schrijft Der Spiegel, en vermoedelijk zijn er maar weinig steden ter wereld waar stations nog imposanter zijn. Gelukkig zijn het allemaal kopstations; de locomotief rijdt tot aan het stootblok en iedereen moet uitstappen - Parijs is domweg het eindpunt.
Gare du Nord (waar je aankomt vanuit Nederland) en Gare de l'Est (richting Duitsland, centraal en oost-Europa) liggen vlak bij elkaar en zijn beide even imposant. De buurten rondom deze stations zijn weinig chique maar zeker kleurrijk en het mooie van Gare du Nord is dat recht tegenover de uitgang Terminus Nord ligt, een vermaarde brasserie waaraan u eigenlijk niet voorbij mag gaan bij aankomst in de stad.
Verder heb je aan de noordoever van de Seine nog Gare St. Lazare. Het is er nauwelijks minder druk dan op de andere stations, maar hier komt veel verkeer van de voorsteden - St. Lazare is een echt forensenstation. En de ideale uitvalsweg naar de Normandische kust.
Op de zuidoever het heb je Gare Montparnasse, de lelijkste van het stel. Veel te groot, onherstelbaar gerestaureerd enbedoeld voor bestemmingen in het westen (Bretagne) en het zuiden (Bordeaux en de Pyreneeen) van Frankrijk. Berucht is een oude foto waarop je ziet hoe ooit een grote loc door de remmen trapte en dwars door de muren naar buiten kwam.
Van Gare d'Austerlitz zijn we veel meer gecharmeerd, genoemd naar de plek waar Napoleon in 1805 de Russen versloeg en nagenoeg aan de Seine. Er is een reusachtige overkapping en vroeger stapte je hier op de nachttrein naar Spanje als je een hotelovernachting wilde uitsparen.
Vlakbij ligt het Gare de Lyon met een markante toren en een overdadig bewerkte gevel. Binnen heb je het bijzondere Train Bleu (foto), een prachtig restaurant met imposante muurschilderingen waar je overdadig eet en wordt bediend alsof er veel op het spel staat.
De Parijse stations zijn machtig en groots, zoals veel meer dat mensen in de 19de eeuw hebben bedacht. Het zijn bouwwerken waar hedendaagse stadsbestuurders voor zouden terugschriken en waar journalisten onophoudelijk tegen zouden protesteren als iemand het waagde met zulke plannen te voorschijn te komen.
Je moet dus naar een ander land en eigenlijk ook naar een andere tijd om deze grootse bouwwerken met eigen ogen te zien.
Bron(nen): Der Spiegel