5 andere rechterlijke missers

De Wokmoord, niet gepleegd door de 6 die jaren vast zaten, is niet de enige omvangrijke misser: Rotterdamse carnavalsmoord (1984) Steve H. werd veroordeeld tot twaalf jaar cel voor de moord op ’cocaïnekoning’ Ismael Mambre. Hij kwam in 1989 vrij, toen zijn halfbroer A. M. bekende dat hij de dader is. De zaak Lucia de Berk (2003) Haagse verpleegster zat ruim zes jaar vast, na een veroordeling tot levenslang. voor een reeks moorden gepleegd op patiënten in ziekenhuizen waar zij werkte. Een boek van wetenschapsfilosoof Ton Derksen fileerde de bewijsvoering en diende als basis voor de herzieningsprocedure. In 2010 werd De Berk alsnog vrijgesproken. Schiedammer parkmoord (2000) Kees B. werd veroordeeld voor de moord op de 10-jarige Nienke en de poging daartoe op een 11-jarig vriendje. Vier jaar later bleek dat B. ten onrechte vastzat, nadat de werkelijke dader was opgepakt. Rechtspsycholoog Peter van Koppen had ruim daarvoor al uitvoerig betoogd dat de veroordeling van B. onzuiver was. Puttense moordzaak (1994) Herman Dubois en Wilco Viets werden tot vijftien jaar cel veroordeeld voor de moord op 23-jarige stewardess Christel Ambrosius in 1994. Ze zaten hun straf uit. Pas daarna kwam het bewijs op tafel dat het tweetal onschuldig moest zijn. Peter R. de Vries beet zich jarenlang vast in de zaak. Inmiddels is de werkelijke dader, Ron P., voor de zaak veroordeeld. Zaak Ina Post (1986) Bejaardenverzorgster Post werd in 1987 tot zes jaar cel veroordeeld voor de moord op een bejaarde vrouw. Ze bekende aanvankelijk, maar kwam daar later op terug. De bekentenis bleek onder grote druk van verhoorders op tafel te zijn gekomen. Post zat haar straf uit, maar bleef strijden voor rehabilitatie. Die heeft zij, na haar vrijspraak in de herzieningsprocedure, gekregen. Bron: De Telegraaf