“Ik wil niet onthoofd worden waar mijn kinderen bij zijn’
Duizenden inwoners van de Iraakse stad Ramadi zijn gevlucht voor IS. De terreurbeweging staat op het punt Ramadi in te nemen, een behoorlijke stad, slechts 100 kilometer van Bagdad. Uit een reportage van de New York Times blijkt dat veel mannelijk vluchtelingen slechts naar Bagdad komen om hun gezin veilig onder te brengen. Daarna gaan ze weer terug naar het front bij Ramadi.
Saad al-Thiabi, een politieman uit Ramadi, bracht zijn familie naar Bagdad maar wilde de volgende dag terugrijden om tegen IS te vechten. Hij verwacht niet dat hij zijn familie ooit weer terugziet, vertelt hij de New York Times, terwijl zijn zoontje naast hem staat. 'Ik wil niet onthoofd worden voor het oog van mijn gezin. Ik wil gedood worden als ze er niet bij zijn.'
Er is voor de tienduizenden vluchtelingen overigens niet, geen bed, geen bad, geen brood.
De vluchtelingen verblijven aan de rand buiten Bagdad, zonder dat ze eten of drinken krijgen, meldden mensenrechtenactivisten in Irak.
Wel een misselijke opmerking dat ze geen bed, brood of bad zouden hebben. Alsof ze betere soort vluchtelingen zouden zijn wanneer ze kapot gaan van de ellende. Bah………..!!
Er is idd nog al een verschil tuseen “vluchtelingen” die ieder jaar naar het land van herkomst op vakantie gaan als ze eenmaal hier zijn en de gene waarvan het verhaal in het artikel hier boven verteld wordt.idd,bah en zum kotzen,dat soort gelukszoekers.
(in antwoord op Topodidjo)Dit zijn echte vluchtelingen.
Dit is nogal een verschil met die lieden hier, waar je aan hun lichaamstaal kunt zien dat ze een spelletje spelen.
Typerend voor de hele vluchtelingen-farce. De gelukszoekers die 5000,- per persoon kunnen betalen voor een wrak bootje mogen daarna levenslang leven op onze kosten. Alleen al het feit dat ze hier kunnen komen is het bewijs dat ze hier niets te zoeken hebben
Voor de echte vluchtelingen doet niemand iets.
Hun eigen mensen interesseert het gewoon niets. Arabische regeringen laten ze gewoon verrekken.
Het enige wat westerse regeringen dan weer weten te verzinnen is geld overmaken. Van dat geld wordt 4% aan de vluchtelingen uitgegeven zo lang er camera’s bij zijn. De rest komt op Zwitserse bankrekeningen terecht. De enige manier om echt te helpen is eten laten bezorgen door een Westers leger en het ook door onze militairen te laten uitdelen, want als je het eten alleen opstuurt worden onze gedoneerde voedselpakketten verkocht.