Fransen hebben genoeg van hun eigen onbeschoftheid
Fransen, maar vooral Parijzenaars, staan bekend om hun weinig hoffelijke gedrag. Het is de prijs die je af en toe betaalt voor het genieten van de mooiste stad. Maar volgens recente opiniepeilingen en publiciteitscampagnes lijkt het erop dat de Fransen zelf genoeg hebben van hun eigen onfatsoen, bericht The Huffington Post. Onbeleefdheid en agressief gedrag staan bovenaan de lijst van stressoorzaken, zelfs hoger dan de werkloosheid of de schuldencrisis.
Het openbaar vervoer van Parijs gaat deze zomer met een grote campagne voorop in de strijd tegen de grofheid. In de metrostations richten billboards zich tot onbeschofte reizigers: ‘Als je bij het instappen 5 mensen wegduwt, zullen we niet sneller vertrekken’. En in de bus hangen poster met ‘Een bonjour kost niets, en het verandert je dag.’
Veel Parijzenaars schrijven de afnemende tolerantie toe aan de snelle ontwikkeling van het internet, met i-Pods op in de metro en het geruis van mobieltjes in de openbare ruimte. Ze worden opgeslokt door het werk, waardoor er geen 'dankjewel' meer af kan. En naar dat ene woordje snakken ze nu juist.
Bron(nen): The Huffington Post
Ja en dat a sociale gedrag is nu naar Nederland overgewaaid.
Wat is er overgebleven van onze nationale trots, normen en waarden waarvoor we zo goed bekend stonden in de wereld.
Het is het resultaat van jarenlange slechte en amateuristische politiek waarbij de kloof tussen burger en overheid alleen maar groter is geworden. Een overheid die horende doof en ziende blind is voor wat er in Ned gebeurd en Europa als prioriteit heeft. Zou het nu echt veranderen na 12 September? Ik heb weinig hoop. Mijn motto voor 12 Sept: “Het is Nu of Nooit” !!!!!!!
1000% met je eens!!!!
Ik vind dit een opmerkelijk bericht.
Na 8 jaar in Frankrijk gewoond te hebben, kan ik niet anders zeggen dat Fransen, tenminste vergeleken met de Nederlanders, buitengewoon hoffelijk zijn. Tegelijkertijd zijn ze serieus bang zijn voor de buitengewoon onhoffelijke Nederlanders en Engelsen. Engelsen in Frankrijk hebben maar 1 doel: samenscholen en dronken worden, omdat het maar een fractie kost van dronken worden in eigen land.
De Nederlanders hebben een andere vorm ban botheid. Botheid zoals ik dat ken van de Volendamse bouwvakkers die achter mijn huis in Amsterdam een gebouw aan het opknappen zijn. Een klein binnenplaatsje aan de achterkant van heel een grote hoeveelheid woningen waar veel slaapkamers zijn en waar veel mensen wonen die nachtdiensten draaien, o.a. om levens te redden.
De horken uit Volendam (volgens mij is hork een volendams woord) in hun pikorde gesterkt door hun incest familieleden die het goed doen in te kwaliteitsmuziekindustrie en dus niet in de bouw of de vis hoeven zitten, zetten strak op 7 uur ‘s ochtends de radio keihard aan om, alvorens aan de slag te gaan, allerlei luid grappen te brullen die eindigen met “wie zei dat ook alweer vannacht”, “zo kijkt zo ook als’ie er ingaat”.
Een Franse ober herkent dat soort botte superioriteitsgevoel op een kilometer afstand. En ik herken het ook: een verdwaalt Nederlands gezin op een Frans terras waar verder geen Nederlanders zijn.
Als de Fransen zich opwinden over hun al-dan-niet-hoffelijkheid, dan is het verschil tussen het “al” en het “niet” onmeetbaar ten opzichte van wat wij op de Fransen los- of vrijlaten tijdens de bouwvak.