Er is altijd wel een goede aanleiding om te filoseferen over de liefde. Voor de eerbiedwaardige Frankfurter Allgemeine Zeitung hoeft de aanleiding gelukkig niet al te zwaarwichtig te zijn, in dit geval: de echtscheiding van keeper Oliver Khan en zijn vrouw, na een huwelijk dat tien jaar heeft stand gehouden. De scheiding is voor de FAZ aanleiding te gaan praten met relatietherapeut Arnold Retzer, en dat levert een lezenswaardig interview op. Onder de kop: "Ware liefde is met het leven niet te verenigen." De interviewster laat zich maar moeilijk overtuigen, zoals het hoort, maar Retzer maakt zijn punt overtuigend. In het moderne leven streven we naar een altijddurend en eeuwig geluk en dat is te hoog gegrepen. "Als men zichzelf verantwoordelijk maakt voor het bereiken van geluk, wordt men plotseling verantwoordelijk voor zijn eigen ongeluk." Nog een paar citaten: "Geluk en ongeluk zijn extremiteiten. Daartussen ligt nog een grote bandbreedte, van wat ik 'de banaliteit van het goede' noem: tevredenheid, de dagelijkse zorgen, vreugdes en ruzies. Maar het is in deze tijd niet makkelijk om de banaliteit van het goede te accepteren." "In onze cultuur is de liefde de basis van een huwelijk. Maar een succesvolle relatie moet zowel met het verstand als met het gevoel rekening houden. Het hoofd is niet het onbelangrijkste deel van het lichaam." "Ik denk dat de juiste partner zich in de loop der tijd kan vormen. Een huwelijk wordt niet gevormd als een schilderij maar als een beeldhouwwerk. De kunst zit hem in het weglaten van problematische zaken. Daartoe behoren het idee van de maakbaarheid van het geluk, het streven naar gelijkheid en de gedachte dat alle problemen oplosbaar zijn."