Alternatieve Nobelprijs voor lachwekkend onderzoek
De Harvard Universiteit reikt alternatieve Nobelprijzen uit voor grappig onderzoek. Twee van de tien prijzen zijn door Nederlandse wetenschappers in de wacht gesleept. Rotterdamse en Nijmeegse onderzoekers kregen een IgNobelprijs voor een studie naar de vraag waarom de Eiffeltoren kleiner lijkt als je iets naar links overhelt. Apenonderzoeker Frans de Waal verdiende een prijs voor het bestuderen van apenkonten. Chimpansees blijken elkaar namelijk feilloos te herkennen op basis van foto's van elkaars achtersten.
De prijzen werden uitgereikt door echte Nobelprijswinnaars die in stofjas het podium aanveegden tussen de bekendmakingen door. De winnaars kregen exact 1 minuut om hun bekroonde onderzoek toe te lichten.
Japanse onderzoekers wonnen met een audiosysteem dat sprekers hun eigen stem iets vertraagd laat horen, waardoor spreken haast onmogelijk blijkt. Een winnende Zweedse chemicus zocht uit waarom mensen in sommige huizen in Anderslöv groen haar hebben. De natuurkundeprijs was dit jaar voor een Brits-Amerikaans onderzoeksteam dat de vorm van menselijke paardenstaarten berekende op basis van de statistische fysica van haarbundels.
Bron(nen): de Volkskrant
Noem ze gewoon de IgNobel prijzen, dan snapt iedereen waar het over gaat.
De kop zegt wat anders dan het artikel. “Lachwekkend” onderzoek is nu eenmaal wat anders dan “grappig onderzoek” althans in het taalgebruik van alledag.
Wat er, voor de volledigheid, misschien ook wel bij vermeld kan worden, is dat in minstens twee gevallen (maar misschien wel meer, dat weet ik niet precies meer) de mensen die de IgNobelprijs gewonnen hebben, daarná de échte Nobelprijs gewonnen hebben. Dat was trouwens het eerste waar ik aan dacht toen ik de kop (“lachwekkend onderzoek”) las.
Ja, lachwekkend kan ook opgevat worden als belachelijk. Maar sommige van deze onderzoekingen zijn in mijn ogen ook belachelijk en overbodig. Wat is het nut van het berekenen van de vorm van menselijke paardenstaarten?
(in antwoord op Joseph Morika)Je vraagt me naar het nut van het berekenen van de vorm van menselijke paardenstaarten. Nou, da’s tamelijk simpel, het is niet het eigenlijke onderwerp van die studie, het eigenlijke onderwerp was namelijk de statistische fysica van haarbundels, zoals in het artikel al gezegd werd.
(in antwoord op nadine_v)