Het is weer aan tussen de media en Mei Li Vos

Wie weer wat beter wil weten hoe het in de politiek toegaat zou eigenlijk het boek van Mei Li Vos moeten lezen. Daar leer je weer een hoop van bij. Zij was voor 2007 een van die helden van menige journalist die je steeds maar zag in de media. Leuk om te zien, grappig, orgineel. En toen werd ze Tweede Kamerlid voor de PvdA en was het uit met de liefde. Op tv was ze nog een regelmatige gast, maar in de geschreven pers werd ze afgeschreven, zoals dat gebeurt met Kamerleden, zeker van de PvdA. Maar nu de PvdA er voor zorgde dat ze de Kamer moest verlaten (onverkiesbare plaats) is ze weer in genade aangenomen. Dat is te merken aan de ontvangst van het boek waarin ze op prettige toon vertelt van haar ervaringen in Den Haag. Dat wordt in de dagbladen royaal besproken, want een PvdA-dissident is uiteraard leuker dan een PvdA-kamerlid. Maar het kan ook liggen aan het boek, want dat is oke. Het boek laat ook zien waarom Vos, die met het opzetten van haar Alternatief voor Vakbond landelijke bekendheid kreeg en ook de afgelopen jaren vaak genoeg voor tv-programma's werd gevraagd om zich een redelijk bekende Nederlander te noemen, toch niet terug kwam in de Kamer. De mediagenieke Vos was bezig met haar veelal technische financieel-economische onderwerpen. Niet met punten scoren tijdens spoeddebatten. Het machtsspel in de fractie kreeg ze pas na enige tijd door. Je moet proberen te horen tot de inner circle, wil je echt iets bereiken in de politiek. Het fractiebestuur in willen, aanpappen met de juiste mensen. "Op je idealen en ideeën red je het niet op weg naar de top", schrijft Vos. "Je moet willen winnen. Dat wilde ik te weinig." Interessant en leerzamer dan menige politieke analyse.