Opportuniste: Hoe Paroolbaas Barbara van Beukering zwichtte voor Joop Schatfhuizen

Boeken
woensdag, 22 juni 2011 om 00:00
welingelichtekringen header 1
Vandaag staat in De Pers een opmerkelijk verhaal van schrijver Tommy Wieringa. Het gaat over de manier waarop journalisten konkelen, met als voorbeeld Barbara van Beukering, hoofdredacteur van Het Parool. In de Volkskrant van gisteren stond een vraaggesprek met Joop Schafthuizen, Reve’s erfgenaam. Een ervaring in 2004 leerde me dat journalisten hem vrezen. Ik maakte destijds voor het Volkskrant Magazine een interview met Willem van Albada en Henk van Manen. Ze leefden jaren met Reve samen en werden als Teigetje en Woelrat in zijn werk vereeuwigd. Ze waren verbaasd dat ik voor de Volkskrant kwam, omdat ze meenden te worden doodgezwegen door die krant.
Schafthuizen zette journalisten tegen ze op. Omdat hij de toegang tot Reve was, bogen ze voor hem en werden zij uit de kolommen geweerd. Mij leek dat paranoia.
Ik sprak enkele uren met ze in Hotel De l’Europe, werkte het interview uit en stuurde het naar de toenmalige hoofdredacteur van het Volkskrant Magazine, Barbara van Beukering.
Een paar dagen later liet ze weten dat het interview ondanks eerdere afspraken niet kon worden geplaatst. Twee redacteuren aan wie ze het had ‘voorgelegd’ hadden het haar afgeraden. Ze plakte hun berichten integraal in het hare en zo las ik dat Wim Wirtz, chef van het boekenkatern, schreef dat het ‘nichtengeleuter’ was: ‘Verbazingwekkend dat er steeds weer media intrappen. We zouden ons blameren als we daaraan zouden meedoen, het zou bovendien onze goede relatie met Joop Schafthuizen kunnen schaden, die tot dusver als goede bron fungeert waar het gaat om de toestand van Reve en de boekenwereld om hem heen.’
Ook zijn collega Remco Meijer wilde het interview niet in de krant. ‘Dag Barbara’, schreef hij, ‘ik ben niet objectief, want bevriend met Joop Schafthuizen en die haat deze heren.’
Het was interessant om te zien hoe twee journalisten zich onderdeel maakten van de kring rond Reve, hoe objectiviteit en onafhankelijkheid ze geheel verlaten had in ruil voor het goede contact met hun bron. Twee bange mannen censureerden zo actief de berichtgeving over Reve. Het ging zo ver dat ze zelfs Schafthuizens hekel aan Teigetje en Woelrat nabootsten. Wirtz ging het verst: ‘Het verhaal is opgebouwd uit verdachtmakingen, onbewijsbare redeneringen, roddel, you name it, met als toppunt of dieptepunt hun tekst over het exhibitionisme van Reve, alsof ze daar zelf niet van harte aan hebben meegedaan.’
Verbaasd las ik mijn amusante, met literaire anekdotiek doorspekte interview terug, en concludeerde dat Wirtz niet sprak als journalist maar als deelnemer, als belanghebbende. Als de journalistiek een beschermd beroep was, zou Wim Wirtz moeten worden geroyeerd.
Het interview met Joop Schafthuizen dat gisteren in de Volkskrant stond, werd hem afgenomen door zijn vriend Remco Meijer. Die stelt één vraag die je met enige goede wil kritisch zou kunnen noemen, over het derde deel van de biografie: ‘U wekt de indruk het deel over u zelf belangrijker te vinden dan de eerste delen.’ Let op dat woordje ‘u’. De schijn van objectiviteit. De schijn van kritische bejegening. De schijn van alles.
Bron(nen): De Pers