De meest angstaanjagende banenkaart van de VS wordt eindelijk minder angstaanjagend
Deze grafiek hebben we afgelopen drie jaar vaker op Welingelichte Kringen getoond. De lijntjes laten de banenontwikkeling zien van verschillende recessies in de VS van de afgelopen decennia. Het contrast met de recessie die in 2007 begon is frapant: er gingen veel meer banen verloren en het lukte maar niet om met de economische opleving die volgt op een recessie de verloren banen terug te krijgen.
Het is - zie de grafiek - nog steeds niet gelukt. Maar eindelijk komt de lijn een beetje in de buurt.
De steeds langer wordende periode van herstel bij een recessie is mijns inziens een symptoom van de toenemende complexiteit en vervlechting van de economie. Zeg maar, het apparaat, wordt steeds groter en logger, en het duurt daardoor langer deze weer op gang te brengen.
Ook spelen subjectieve factoren als stemming, angst, een steeds grotere (remmende) rol, vanwege de invloed van informatie en opinie op de algemene stemming.
Als laatste is het welvaartsniveau welke voor de recessie bestond elke keer weer hoger, waardoor het aandeel luxe (en dus misbare) uitgaven steeds groter is. Het is moeilijker de consument te verleiden tot deze uitgaven, zodat de weg terug omhoog langer is.
Ik ben daarom voorstander van een eenvoudiger, minder gestapelde economie waarbij het meer draait om zelfvoorziening en productie, dan om dienstverlening en luxe-consumptie.
De herstelperiodes van de 2001 en 1990 recessie waren inderdaad langer, maar de ‘diepte’ was ook vlakker. Het lijkt erop dat er dus ook minder banen verloren gingen.
Je ziet ook bij de 2007 recessie dat het langer duurde voor er echt veel ontslagen gingen vallen. Je kunt je afvragen of onze maatschappij niet zo is veranderd dat het ontslaan van mensen steeds meer not-done is geworden, waardoor de pijn steeds meer voor ons uit wordt geschoven, waardoor het herstel steeds langer duurt.
Eigenlijk is NL daar een voorbeeld van in de huidige recessie. Doordat we maar geen echte pijn nemen (Bezuinigen op de overheid en de verzorgingsstaat) duurt het herstel veel en veel te lang, terwijl de crisis nooit echt heel diep is geworden. (vergeleken met andere landen)
(in antwoord op input@nu)In Amerika is er te weinig echt aangepakt het moet binnen nu en 2 jaar opnieuw weer fout gaan. De cijfers en waarheden kloppen niet het zijn een ssort woekerpolissen zal blijken