Vergeet je pensioen maar

Toen Otto von Bismarck het eerste pensioen voor arbeiders instelde, betekende dat: een uitkering ná je 70ste. De levensverwachting in Pruisen was destijds 45 jaar. Met andere woorden: zo’n pensioentje was maar voor een enkeling weggelegd. Tegenwoordig is de ouderdomsuitkering voor nagenoeg iedereen bestemd. Er zijn landen in Europa waar mensen gemiddeld 25 jaar lang een pensioen trekken. Dat betekent dat de pensioenen en oudedagsvoorzieningen loeiduur zijn en ook steeds duurder worden als we op deze voet voortgaan. The Economist draait niet om de vraag heen waar dit toe zal leiden: het hele concept pensioen zal verdwijnen - of we dat nu leuk vinden of niet. Maar mensen worden wel steeds ouder – binnen afzienbare tijd is 100 worden geen uitzondering meer. Terwijl de bevolkingsgroei zal afnemen, en dus ook het aantal mensen dat voor ouderen kan zorgen & betalen. Nog meer immigranten binnenhalen? Hm, geen goed idee als we ons nog even de uitslag van de recente Europese verkiezingen voor de geest halen. Eigen oudjes eerst. Langer doorwerken is derhalve het motto, misschien wel zoals in Japan waar bejaarden langer werken, maar dan in aangepaste banen en – helaas – tegen een lager loon. Soms leidt zoiets tot onverwachte taferelen; McDonald’s is her en der al begonnen met het inhuren van bejaarden, motief: ze zijn aardiger tegen de klanten. Na 2020 – zo voorspelt The Economist – zullen we iets dergelijks op veel plekken gaan zien. Wat de overheid hier verder aan kan doen? De vraag klinkt een beetje als een cliché, want aan veel problemen kan de overheid doorgaans weinig doen - behalve problemen groter maken. Maar in dit geval ziet The Economist wel degelijk een rol weggelegd voor de staat . Laat de eigen ambtenaren maar langer werken – liefst tot een jaar of 70. Daar kunnen ze heus wel tegen en dat is een goed begin – en een goed voorbeeld.

Bron(nen): The Economist