We beginnen aan een gevaarlijk experiment, schrijft
The New York Times. De regeringen gaan de politiek uit de jaren dertig herhalen: de stimulans van de
economie staken, terwijl het herstel nog niet heeft doorgezet. Als die aanpak klopt, dan is het terugdringen van tekorten al aardig op weg als de economie gaat groeien. Maar als het niet lukt, en in 1937 lukte het niet, dan is het het begin van een vicieuze circel van ellende: de economie stort verder ineen, daardoor lopen de tekorten van overheden juist op (met name door tegenvallende belastingopbrengsten en hogere uitgaven voor uitkeringen) en de slang bijt in zijn eigen staart.
Door te bezuinigen worden de tekorten groter. Tot en met woensdagochtend dachten de markten dat het een foute gok zal blijken: de koersen storten in Azië verder in. Hoe de gok op langere termijn zal uitpakken weet feitelijk niemand.
In 1937 viel hij verkeerd uit. En toen was er een wereldoorlog nodig om de wereldeconomie weer aan de praat te krijgen. Met als gevolg dat een hele generatie eerst een crisis te verwerken kreeg en toen een massaslachting. Allebei als gevolg van hetzelfde: een verkeerde beleidskeuze op economisch terrein.