'Binnenkort stort Europa in het ravijn, net als in 1931'

De landen van de Euro lijken op bergbeklimmers die zich veilig wanen omdat ze met een touw aan elkaar vastzitten. En inderdaad, als er eentje valt blijven er genoeg over om die ene omhoog te hijsen, maar als er een heleboel vallen, dan zijn er steeds minder die het hele gewicht moeten dragen. Zodat ze tenslotte allemaal het ravijn in duikelen. IN 1931 gebeurde in Centraal Europa iets soortgelijks. Het luidde een economische neergang in Europa in en de opkomst van nare politiek'. Ambrose Evans-Pritchard, business-editor van de Telegraph (Cambridge, Sorbonne) moet al heel lang weinig hebben van de euro. Maar de vraag is of hij langzaam geen gelijk krijgt. In een vlammend essay zet hij de overeenkomsten met de neergang na de crash van 1929 uiteen, die pas echt erg werd toen de valutaoorlog van 1931 een nieuwe crisis veroorzaakte, die pas overging in de jaren vijftig. Hij laat overigens ook anderen aan het woord, zoals de hoofdeconoom van de RBS die even weinig heel laten van de politiek van ECB en EU. Of de econoom van Unicredit: "War de ECB nu doet is een adembenemende mix van suïcidale onverantwoordelijkheid en onbegrijpelijk chaos." Ambrose Evans-Pritchard voorspelt dat na de redding van Ierland, die onvermijdelijk is, de focus zal verschuiven naar Portugal, dat er slechter aan toe is dan Ierland. En als Portugal is gevallen volgt Spanje. En daarna Italië. En al die reddingsoperaties moeten worden betaald door steeds minder landen die het gewicht moeten dragen van steeds meer gevallen landen. En op enig moment zal de belastingbetaler, bijvoorbeeld in Duitsland, er genoeg van hebben dat hij meer belasting moet betalen omdat men in Griekenland t/m. Italië op te grote voet heeft geleefd. Klinkt niet onredelijk

Bron(nen): Daily Telegraph