Om een baan te krijgen, moet je er één hebben

De laatste tijd lees je in de VS regelmatig vacatures waarin geëist wordt dat je werkt. Het wordt zo langzamerhand een gewoonte om alleen mensen aan te nemen die al een baan hebben. Dat betekent dat degenen die het meest behoefte hebben aan een baan - de langdurig werklozen - bij voorbaat worden afgeschreven.

Kennelijk overtreed je de anti-discriminatiewet niet als je zegt dat je de voorkeur geeft aan iemand met een baan. Sommige staten verbieden dit soort eisen wel, zoals New Jersey, en New York en Michigan gaan dat misschien ook doen. Maar ook al staat het niet in de advertentie, dan kan de sollicitatiecommissie het alsnog als criterium hanteren. Het is moeilijk - zoniet onmogelijk - om te bewijzen dat iemand niet is aangenomen, omdat hij geen baan heeft.

Vanuit het oogpunt van de werkgever, is het uitsluiten van werkelozen een eenvoudige manier om mensen te weren die weinig recente werkervaring hebben en weinig up-to-date vaardigheden. Wat je ziet is 'statistische discriminatie', zegt Robert Shimer, arbeidseconoom aan de Universiteit van Chicago: 'Gemiddeld genomen zijn deze werknemers minder aantrekkelijk en werkgevers nemen niet de moeite om te onderzoeken wie wel de moeite waard is en wie niet'.

Een paar maanden werkeloos zijn, vermindert je kansen om een baan te krijgen of om zelfs maar uitgenodigd te worden voor een sollicitatiegesprek. Voor de 30% van alle werkeloze Amerikanen (4,4 miljoen mensen), die al meer dan een jaar werkeloos zijn, is er weinig hoop.

Bron(nen): Time