In tijden van recessie is het minder gezellig op het werk.
Met de kans op ontslag staan collega's elkaar vaker naar het leven. In de meeste gevallen laten mannen zich zo van hun onaangename kanten zien, maar wat blijkt? Vrouwen doen lekker mee. En vrouwen kiezen in zeventig procent van de gevallen een andere vrouw als slachtoffer, zo beweert The New York Times.
Maar weinigen wensen over dit onderwerp te spreken, want het idee dat vrouwen elkaar naar het leven staan strookt niet met het ideaalbeeld van de vrouwelijke solidariteit. En toch komen in de krant vrouwen aan het woord die beschrijven hoe ze te pakken zijn genomen door hun zusters. Het gaat om pesten, kleineren, iemand onzeker maken, en meer varianten onder de noemer: hoe maak ik mijn collegaatje het leven zuur?
De reden van zoveel nijd?
Sinds enkele decennia zijn erg veel vrouwen gaan werken, maar aan de top zitten ze nog steeds bijna niet. Het zou kunnen dat ze met velen vechten om de weinige topposities. En aldus een overmatige agressie aan de dag leggen in de hoop dat 'andermans' carriere zo een deuk oploopt.
Wie weet klopt hier iets van, maar met enig verdriet moet The New York Times toch vaststellen dat de gouden jaren van het feminisme alweer achter ons liggen: "In the name of Betty Friedan and Gloria Steinem, what is going on here?"