Nederland in pessimisme-top-3. Waarom de onvrede hier zo groot is
Nederland staat in de Europese pessimisme-top-3. De chagrijnige 'volksaard' van Hollanders is niet louter folklore meer, maar duikt nu ook op in de statistieken schrijft Rutger Bregman in de Volkskrant. Statistieken die laten zien dat nergens in Europa het gat zo groot is tussen wat mensen verwachten van de nationale economie en hun eigen financiële situatie. Uit recente cijfers van het SCP blijkt namelijk dat slechts 30 procent van de Nederlanders denkt straks zelf met minder geld te moeten rondkomen, maar 64 procent van de Nederlanders maakt zich wel grote zorgen over de economie als geheel. Alleen in Portugal en Griekenland zijn er meer zwartkijkers. Bizar, want Nederland is na Luxemburg het rijkste land van de Europese Unie. En, Nederland behoort in vrijwel alle ranglijstjes, van welvaart tot welzijn, tot de internationale top.
Waar komt dit pessimisme vandaan?
Rutger Bregman geeft mogelijke redenen voor deze pessimistische 'volksaard' van de Hollander. Hij stelt dat we onder andere een verklaring moeten zoeken in de aard van ons publieke debat. 'Dat is hijgeriger dan waar ook' stelt Paul Schnabel, directeur van het SCP. 'De Nederlandse politiek is een merkwaardige mengelmoes van inhoud en entertainment geworden. Ook de publieke omroep is daar in meegegaan, meer dan in andere landen...'. Hiernaast stelt hij dat Nederland vaak achterloopt, maar als dingen dan zijn beloop krijgen gaan ze ook hard. Dit gold voor de hippies in de jaren zestig en voor de Fortuynrevolutie. In de jaren negentig zou er sprake zijn van een sluimerende onvrede die in 2002 plotseling zijn gezicht liet zien: de val van de Twin Towers en de tragische dood van Pim Fortuyn deden in korte tijd de zorgen over criminaliteit en immigratie groeien. Hiernaast geeft hij als reden 'de kloof tussen de burger en de politiek' aan en politici die deze kloof via de media proberen te dichten. 'Een premier die live in een talkshow gaat zitten is elders echt ondenkbaar' stelt Schnabel. Lees verder in de Volkskrant
Bron(nen): De Volkskrant
pessimistische volksaard? vind je het gek. we wonen in een land dat willens en wetens wordt verkwanseld aan brussel. en zolang de misdadigers nog worden vertroeteld, word ook ik pessimistischer.
maar we schijnen het allemaal goed te vinden, gezien de verkiezingsuitslag.
Ook een journalist moet geregeld een stukje opleveren…
(in antwoord op gerrit52)Gelukkig bestaan er sociale media waarin we (ik), achter een alias, mensen kunnen afzeiken 😉 om zo blijk te geven van onze (mijn) vermeende chagrijnige volksaard 😉
Misschien leidt wonen in een land dat steevast in de hoogste regionen van ranglijstjes is te vinden als het gaat om welvaart en welzijn, ertoe dat mensen zich bovenmatig druk gaan maken over al die dingetjes die nog niet naar wens zijn. En als er maar genoeg verwende, jengelende kinderen zijn, wordt heel de rest erdoor aangestoken.
“de val van de Twin Towers en de tragische dood van Pim Fortuyn deden in korte tijd de zorgen over criminaliteit en immigratie groeien.”
Als je deze zin leest en tegelijkertijd begrijpt, dat wil zeggen, het hierin gelegde verband begrijpt en onderschrijft, dan ben je knettergek in je bovenkamer.
Als de meerderheid van NL in deze zin niets krankzinnigs en geks ziet dan is het in en in triest gesteld met het verstand van de gemiddelde Nederlander hetgeen op zich niet gek zou moeten klinken gezien de krankzinnigheid en de hysterie van de afgelopen 10 jaar.
Volgens mij maakt Bregman hier een verkeerd verband. Diegene die pessimistisch is over de toekomst van de economie (dit lijkt mij niet zo heel gek, op het moment), hoeft niet per se chagrijnig te zijn en kan best tevreden zijn over zijn eigen situatie. Dit laat dit onderzoek ook zien (de meeste mensen zijn relatief positief over hun eigen situatie). Ik begrijp goed dat ‘pessimisme’ en ‘chagrijn’ makkelijk met elkaar verbonden kunnen worden, maar het lijkt mij geenszins een noodzakelijk logisch verband om te zeggen dat iemand die pessimistisch is, noodzakelijkerwijs ook chagrijnig is.