Hup Ajax!

De Ledenraad. De verzoeningscommissie. De Raad van Commissarissen. De Raad van Advies. Het Egoplatform. De Technische Staf. De Arena. De Toekomst. Jongens. Veel jongens. Louter jongens. Jongens met een mening. Een mening die ze graag ventileren met een camera erbij. Er zit geen bescheiden huiskameropinietje tussen. De mening moet geventileerd. Voor minimaal 500.000 kijkers. Kijkers die de volgende dag ook weer een mening hebben. De zogenaamde koffieautomatenmening. Alle belangrijke jongens komen aan het woord. Liefst vanuit hun auto. Uiteraard een dure auto. Raampje naar beneden en kwebbelen maar. Kort en bondig. Kleumende cameraploegen wachten hen op bij de slagboom. Daarna rijden de auto’s door. Het gaat ze allemaal om de club. De club, de club en nog eens de club. Het instituut. Niemand praat voor zichzelf. Ben je gek? De club. Die gaat hen aan het hart. De club waarvan ze de teloorgang niet willen zien. De ledenogen kunnen dat niet aan. De ledenogen of de lede ogen? De club heeft hun zoveel gegeven. Zoveel goeds. Zoveel mooie uren. En aanzien natuurlijk. In het licht van de club zijn ze iemand. In dat licht worden ze nog gezien. In dat kader worden ze nog gebeld. Gevraagd. Het is aandoenlijk. Lief is het. Het gekrakeel. Allemaal kenners. Allemaal stuurlui. Allemaal aan wal. Een hele lange wal. Aan beide kanten van het kanaal staan stuurlui. Een bootloos kanaal.

Bron(nen): NRC