Heeft de Franse pers zoveel respect voor het privéleven van publieke figuren of is er een stilzwijgende overeenkomst?

Toen president Bill Clinton zich door stagiaire Monica Lewinsky oraal liet bevredigen in de Oval Office, werd daar in Frankrijk nogal lacherig over gedaan. "Een Frans politicus heeft een echtgenote in de provincie en een maîtresse in Parijs. Maar hierop bestaat maar één uitzondering: de politicus uit Parijs". Dat zei voormalig minister Dominique de Villepin. En toen hij die woorden in 2005 uitsprak, nam niemand er aanstoot aan. Slechts 4 procent van de Fransen vindt een scheiding een reden om niet op een politicus te stemmen, bleek uit onderzoek. En slechts 17 procent zegt dat het bekendmaken van een verhouding zijn of haar stem zou kunnen beïnvloeden.

Maar wat is de rol van de Franse pers? Hebben journalisten zoveel respect voor het privéleven van publieke figuren, deels vastgelegd in strenge privacywetten, dat ze er niet of schrijven? Of is er een stilzwijgende overeenkomst tussen pers en politiek. Van Strauss-Kahn was bekend dat hij een jonge schrijfster probeerde aan te randen, dat hij een verhouding had met een IMF-medewerkster en dat hij een vaste bezoeker was van een libertijnse nachtclub in Parijs. Franse journalisten stellen zich nu de vraag of zo iemand wel baas van het IMF had moeten worden.

„Dat iemand zich aangetrokken voelt tot vrouwen is geen misdaad. Dat hij een verleider is al evenmin”, zegt de directeur Maurice Szafran van het linkse weekblad Marianne tegen NRC Handelsblad. “Maar dat is iets heel anders dan een poging tot verkrachting." De regel voor Franse journalisten is: als het privéleven geen invloed heeft op het openbare leven, dan wordt er niets over gemeld. Volgens Szafran is de regel simpel, maar de toepassing in de praktijk veel moeilijker. "Hadden we bijvoorbeeld meer moeten schrijven over de huwelijksproblemen van Nicolas en Cecilia Sarkozy tijdens de campagne van 2007? Misschien. Misschien ook niet.” Wat Strauss-Kahn betreft: in een interview heeft hij zelf zijn drie zwakke plekken benoemd: zijn joodse achtergrond, zijn rijkdom en dat hij van vrouwen houdt. Dat DSK zich daarvan bewust was, had wel meer aandacht mogen krijgen in de pers, zegt Szafran.

Bron(nen): NRC Handelsblad (betaald on line)