Fout! Europa brokkelt af voor onze ogen. Het grootste experiment sinds de dertien Amerikaanse koloniën E Pluribus Unum werden, staat nu voor zijn dodelijkste crisis. Waarom is deze schijnbaar onverbiddelijke mars van de vooruitgang tot stilstand gekomen?(...)
Het grootste probleem is de hardnekkige veerkracht van de natiestaat, die niet van wijken wil weten als de kern van zijn soevereiniteit op het spel staat. Geld is, zoals de Duitsers zeggen, het punt waarop de vriendschap stopt, en dat geldt ook voor de integratie.
Is Europa nu dus geschiedenis? Dat weten we nog niet. Maar we weten wél één ding: dat het experiment in één opzicht heeft gefaald, omdat die prachtige droom uit de jaren vijftig – omhoog, omhoog en wegwezen – is gebotst op de nare werkelijkheid van de natiestaat, die van geen wijken wil weten.
Te vroeg geoordeeld. Over een proces dat zich door het streven naar een groooooooote interne markt op hol liet jagen. Het is al moeilijk genoeg om Franse arrogantie te negeren en verse herinneringen (ja pas ruim 6 decennia) aan Duitse laarzen te verdringen, zonder de invloed van randmafianesten erbij. De kleintjes voelen zich te klein tegenover de grote, die hebben meer tijd nodig, en helaas sommige kleintjes verweren zich door vuil spel. Maar uiteindelijk komt het goed, maar niet zo snel als sommige graag wilden.
“Wer a sagt muss nicht b sagen, er kann auch erkennen dass a falsch war” Dat is een gedachte die niet alleen na de eerste stap geldt, maar bij iedere volgende stap van toepassing is: “Wer a sagte, und dann auch b, muss nicht unbedingt sofort weiter mit c”.
Hoe moeizamer de integratie gaat hoe sneller types als Barroso en Schulz op het gaspedaal trappen naar de federaal Europa. Zoals een stel dat maar snel kinderen neemt om de relatie te redden. Dit kan bijna niet goed gaan.
Hoezo ‘nare werkelijkheid van de natiestaat’? Er zijn bij mijn weten maar twee naties die zich in de jaren ’30 hebben verloren in het dwepen met de natiestaat: nazi-Duitsland en Italië onder Mussolini. Voor de andere volken in Europa is de natiestaat al eeuwen lang het onderling verbond waarin ze samen welvaart hebben opgebouwd. Geen wonder dat ze er niet zomaar van af willen.
Zelfs op verjaardagsfeestjes doen mensen aan groepjesvorming. Een grote illusie om te denken dat we allemaal 1 grote familie zijn. Je kunt die land-economieën nooit allemaal synchroon krijgen.
Het idee is enkel de natte droom van een handjevol mensen dáár gaat het mis.
Lidstaten willen geen eenheidsworst en hun eigen identiteit verliezen om in de massa op te gaan. Brussel heeft zich nooit bekommerd om de wil van de burgers en dat is een grote misrekening geweest.
Zonder steun van de mensen gaat dit nooit lukken, een kind kon dat zien aankomen.
Hoe is het eigenlijk met die andere mislukte samenwerkingen? De Bundesrepublik Deutschland? de United States of America? De Zeven Verenigde Nederlanden?
Inderdaad. Samenwerkingen mislukken altijd.
Amerika is veel meer united en van boven naar onder en van links naar rechts dan Europa, waar de cultuurverschillen te groot zijn. Mislukken of uiteenvallen is onvermijdelijk.
Er zijn veel meer verschillen dan met de Europese landen onderling. Het enige wat Amerika heeft wat allen bindt is een ongelooflijk sterk patriottisme.
(in antwoord op Dead Silence)Meer united, minder cultuurverschillen? De United States?
Met zulke stellige beweringen acht ik de spreker toch wijzer. De cultuurverschillen in de US zijn ongelooflijk. South California en de Northeast zijn niet alleen klimatologisch verschillende werelddelen maar ook qua cultuur. In de US leven Hollywood en Las Vegas, de midwest farmers en de Amish naast elkaar. Mensen met een levensstijl die zich van niemand iets aantrekt tot Staphorst in het kwadraat. Er wordt Engels, Spaans en Frans gesproken.
Nee, op het punt van cultuurverschillen zijn de US niet minder divers dan Europa.
Het enige verschil is dat voor de meeste de grond waarop ze wonen even nieuw is.
Ze kwamen bijna allemaal oorspronkelijk van elders, intussen voor vele al een paar eeuwen geleden, maar voor vele ook nog maar een paar generaties. Het gekke is dat het de grond onder hun voeten is, dat die mensen iets gemeenschappelijks geeft.
Dat zou voor ons Europeanen ook kunnen gelden, voor mij zijn de Noorse bergen, de Waddenzee, de glooiende Franse Provence en de mondaine Middellandse Zeekust allemaal Mijn Europa, ik ga dan ook niet op reis met Hero conservenblikken en een zak aardappelen achterin de kofferbak. Maar ik besef dat de meerderheid van ons nog zover niet is.
Mooi gezegd 🙂
(in antwoord op John)Het is of doorzetten en echt 1 unie creeeren of stoppen met deze halfslachtige dure operatie en alleen samenwerken op het gebied van economie en defensie.
Het succes van internet wordt bepaald door hoe gebruikers er mee om gaan Er is een spectrum van kleuren in de tussenstroom tussen goed en slechte gebruikers. Tussen kennisdeling in goede en minder goede zaken zit een groot verschil of soms juist niet.
Dat geldt ook voor de Europese Unie. Hoe de gebruikers er mee omgaan bepaalt het succes. Goed of slecht.