Waarom kinderen hun ouders afslachten

Deze week werd Daniel Bartlam veroordeeld tot 16 jaar gevangenisstraf. Hij had op 14-jarige leeftijd zijn moeder met een hamer dood geslagen. Dat lijkt uitzonderlijk te zijn, maar het komt vaker voor dan je denkt. In de VS, waar wapens makkelijker te verkrijgen zijn, wordt bijna iedere dag een ouder vermoord door zijn eigen kind.

Uit onderzoek blijkt dat de kinderen die deze moorden plegen in 1 van de volgende 3 categorieën vallen: het ernstig psychisch zieke kind, het gevaarlijke antisociale kind en - het meest voorkomende (meer dan 90% van de gevallen) - het ernstig mishandelde kind dat tot het uiterste gedreven wordt.

Tot welke categorie Daniel Bartlam behoort, is niet bekend. Maar als je sommige verhalen hoort over mishandeling en (seksueel) misbruik, is de vraag niet waarom sommige kinderen hun ouders doden, maar vooral waarom ze dat niet vaker doen.

Veel misbruikte kinderen denken dat de ouder hen niet mishandelt/ misbruikt omdat de ouder slecht is, maar dat het hun eigen schuld is. Die nare dingen zouden niet gebeuren, als hun gedrag onberispelijk was.

Uiteraard worden er veel meer kinderen mishandeld/ misbruikt dan die daaraan ontsnappen door een ouder te vermoorden. Wat hebben deze extreme gevallen met elkaar gemeen? Ze zijn meestal sociaal geïsoleerd en hebben niemand die naar hen luistert en hen serieus neemt. Zonder een aardige volwassene in hun leven, voelen ze zich gevangen en is het alsof ze geen andere keuze hebben.

Alle kinderen hebben behoefte aan een veilige ondersteunend netwerk, zodat ze zich nooit helemaal geïsoleerd voelen. En we moeten kinderen leren om te herkennen wat misbruik is, want dat zullen ze niet herkennen als dat het enige is wat ze ooit gekend hebben.

We moeten ouders ook meer ondersteunen. 'Er is een dorp nodig om 1 kind op te voeden', maar zo'n hechte gemeenschappen komen steeds minder vaak voor. Ook ouders zitten vaak in een isolement en kunnen geen kant op en dat kan dus eindigen in een tragedie.

Bron(nen): The Guardian