Waarom je als ouder niet de vriend(in) van je kind moet zijn
De opkomst van de zogenaamde 'vriend-ouder' - die probeert de gelijke te zijn van zijn kind in plaats van de baas - maakt dat adolescenten slecht toegerust zijn voor het leven in de echte wereld, zegt prof. dr. Tanya Byron. Het ontbreekt hen aan essentiële vaardigheden, omdat de ouders ze in alles ontzien. De kinderen mogen vooral niet overstuur raken.
Klinisch psycholoog Tanya Byron is bekend van opvoedkundige programma's, zoals de BBC-serie House of Tiny Tearaways (Huisje Niet-Tevree), en zegt dat ze veel kinderen behandelt met gedragsstoornissen die een direct gevolg zijn van een dergelijke opvoeding. Opgroeien zonder grenzen, taken en verantwoordelijkheden kan de ontwikkeling ernstig belemmeren.
Psycholoog dr. Aric Sigman is van mening dat het 'vriend-ouder'-fenomeen kan worden verklaard door het feit dat vrouwen later kinderen krijgen en vaker werken. De kinderen zien hun ouders maar een paar uur per dag. Als de kinderen op een negatieve manier aandacht trekken, voelen de ouders zich schuldig en laten ze begaan in plaats van hen te corrigeren, ook al heb je kans dat ze daardoor van streek raken. Ouders hebben het gevoel dat 'nee' zeggen de relatie met de kinderen kan beschadigen.
Bron(nen): Daily Mail
Overal ja op zeggen en de kinderen konstant in de watten leggen al dan niet door bepaalde gebeurtenissen is hartstikke verkeerd.
Hopen dat een ander je kind korrigeert.
Dat hebben we al gezien dat dat niet werkt in een maatschappij die pas optreedt als het te laat is.
Ouders van tegenwoordig zijn meestal bang dat ze gefaald hebben en twijfelen of ze het goed gedaan hebben.
Meestal zal die houding onterecht zijn.
helemaal mee eens. Het is ook een van de moeilijkste opdrachten omdat je een bepaald afstand moet kunnen nemen van je eigen kind en vaak tegen je eigen natuur ingaan (niet het hart maar het verstand volgen). En als er ook nog eens schuldgevoel bij komt kijken, is het een bijna onmogelijke taak.
Ik geloof wel dat door bewustwording, en nadenken over het gevolgen van “kosten wat kost met je kind een vriend te willen zijn”, een hele stap in de goede richting kan komen.