Wat Obama van Reagan kan leren

Tenslotte sprak president Obama vorige week dan zijn afschuw uit over het geweld van het Iraanse regime tegen de demonstranten. Maar hij kan nog meer doen, vooral als hij kijkt hoe president Reagan in het verleden met Polen omging. De opkomst van de vakbond Solidariteit begon destijds met een simpele staking. Maar al snel sloten meer arbeiders, priesters en intellectuelen zich bij het protest aan. Toch beschouwden de Verenigde Staten dit eerst nog als een interne aangelegenheid. Maar toen de westerse bevolking tekenen van sympathie begon te vertonen en de Sovjet Unie de druk op Polen opvoerde, kwam president Reagan in actie. “Those who know Poland well understand that as long as the flame of freedom burns as brightly and intensely in the hearts of Polish men and women as it does today, the spirit of Solidarity will remain a vital force in Poland," zei hij voor de radio. Terwijl de Solidariteit-leiders in Polen werden gearresteerd, maakten deze woorden in Polen diepe indruk. Intussen begonnen de VS hulp te bieden in de vorm van geld en drukpersen om Solidariteit op gang te houden. Toen de (Poolse) paus Paulus Johannes II zich ermee ging bemoeien, werd de druk nog groter. De Sovjets waren niet langer bij machte de baas te spelen in Polen en bij verkiezingen in 1989 boekte Solidariteit een monsteroverwinning. Goed, zegt The Wall Street Journal, Iran in 2009 is in veel opzichten anders, maar er zijn ook overeenkomsten. Grote delen van de Iraanse bevolking staan klaar om met het huidige regime af te rekenen. De repressie heeft de oppositie verenigd. En de buitenwereld zit zo bovenop de gebeurtenissen dat lukrak vermoorden van tegenstanders niet meer mogelijk is. De regering-Obama moet van deze factoren gebruik maken. Zonder geweld, dat wel. Ook in 1989 zat Amerika in een flinke recessie maar de toenmalige president toonde leiderschap door Solidariteit ondubbelzinnig te steunen. Op een soortelijke manier zou Obama nu in actie moeten komen.

Bron(nen): The Wall Street Journal